Opinie czytelników
Podsumowanie:Pamiętnik Ahmeta Altana, tureckiego pisarza, który został niesłusznie uwięziony, porusza tematy nadziei, odporności i mocy słów. Napisany elokwentnie, zapewnia wgląd w zmagania, z jakimi borykają się pisarze w opresyjnych reżimach, jednocześnie prowokując do głębszych refleksji na temat wolności i życia.
Zalety:⬤ Pięknie napisana, głęboko poruszająca i poetycka w stylu
⬤ skutecznie oddaje emocjonalne zawirowania związane z uwięzieniem
⬤ oferuje potężny wgląd w życie, opór i wartość wolności
⬤ zachęca czytelników do docenienia własnych okoliczności
⬤ chwalona za wyrazisty język i przemyślane refleksje.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy mogą poczuć się przytłoczeni tematami ucisku i rozpaczy
⬤ ciężka tematyka może nie spodobać się każdemu
⬤ emocjonalny ciężar książki może być wyzwaniem dla tych, którzy wolą lżejsze lektury.
(na podstawie 79 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
I Will Never See the World Again: The Memoir of an Imprisoned Writer
Zawartość książki:
Najlepsza książka roku - Bloomberg News Inspirująca opowieść tureckiego pisarza o jego uwięzieniu, która zapewnia kluczowy wgląd w cenzurę polityczną w obliczu globalnego wzrostu autorytaryzmu. Przeznaczenie, które opisałem w mojej powieści, stało się moim.
Jestem teraz aresztowany jak bohater, którego stworzyłem lata temu. Czekam na decyzję, która określi moją przyszłość, tak jak on czekał na swoją. Jestem nieświadomy mojego przeznaczenia, które być może już zostało przesądzone, tak jak on był nieświadomy swojego.
Cierpię żałosne męki głębokiej bezradności, tak jak on. Jak przeklęta wyrocznia, przewidziałem swoją przyszłość lata temu, nie wiedząc, że to moja własna.
Zamknięty w celi o długości czterech metrów, uwięziony pod absurdalnymi, kafkowskimi zarzutami, powieściopisarz Ahmet Altan jest jednym z wielu pisarzy prześladowanych przez opresyjny reżim Recepa Tayyipa Erdoğ ana. W tym niezwykłym pamiętniku, napisanym z więziennej celi, Altan zastanawia się nad swoim wyrokiem, nad życiem zredukowanym do dziedzińca pokrytego kratami oraz nad nadzieją i ukojeniem, jakie umysł pisarza może zapewnić nawet w najciemniejszych miejscach.
