Niepokoje: Moja matka, mój ojciec, ja sam

Opinie czytelników

Książka zagłębia się w złożone relacje między rodzicami i dziećmi, szczególnie podkreślając zmagania i emocjonalne zawirowania doświadczane w dynamice ojca i syna. C.K. Williams zastanawia się nad dwoistą naturą hojności i kontroli swojego ojca, trwałym psychologicznym wpływem relacji rodzicielskich oraz procesem zrozumienia i wybaczenia tych związków. Narracja jest zarówno prowokująca do myślenia, jak i introspektywna, skierowana do czytelników w refleksyjnym nastroju.

⬤ Głęboka i przejmująca eksploracja relacji rodzicielskich.
⬤ Angażuje czytelników za pomocą powiązanych tematów dotyczących skomplikowanej dynamiki rodzinnej.
⬤ Oferuje wgląd w psychologiczny wpływ wychowania.
⬤ Prowokujące do myślenia refleksje na temat przebaczenia i jego roli w rozwoju osobistym.
⬤ Odpowiednia dla czytelników poszukujących introspekcji i emocjonalnej głębi.

⬤ Może być zbyt melancholijna lub ciężka dla niektórych czytelników.
⬤ Styl narracji może być postrzegany jako mózgowy, co może zniechęcić tych, którzy szukają lżejszej lektury.
⬤ Niektórym czytelnikom może być trudno skupić się na złożonych emocjonalnych tematach.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Misgivings: My Mother, My Father, Myself

Zawartość książki:

Laureat nagrody PEN/Voelcker za całokształt twórczości poetyckiej.

Misgivings to przejmujące wspomnienia C.K. Williama o ekstremalnej dynamice jego rodziny i śmierci jego rodziców po latach walki, goryczy, wewnętrznego konfliktu i wreszcie miłości. Podobnie jak odkrywczy List do ojca Kafki, Misgivings jest pełen wątpliwości, zarówno filozoficznych, jak i osobistych, ale jako dzieło sztuki jest pewny i prawdziwy.

Ojciec Williamsa był „zwykłym biznesmenem” - gniewnym, wymagającym, uzależnionym od napięcia, które tworzył z ludźmi, których kochał; człowiekiem, który potrafił wyrecytować swojemu synowi greckie mity, ale przysiągł, że nigdy nikogo nie przeprosi. Matka Wiiiamsa była gospodynią domową, kobietą o wielkiej zdolności do czerpania przyjemności, która ze stoickim spokojem podchodziła do skrajnego ubóstwa rodziny we wczesnych latach, ale pozostała nim dotknięta nawet wtedy, gdy stali się zamożni. Razem tworzyli to, co Williams nazywa „spiskiem, który uczynił mnie tym, kim jestem”. Jego relacja z ich wspólnego życia i śmierci - jego ojca w ostatecznym porzuceniu woli życia, jego matki ze spokojną rezygnacją - jest literacką formą pojednania rodziny osiągniętego pod koniec życia jego rodziców, skomponowaną jako seria krótkich ujęć, podwójna spirala doświadczenia i wspomnień.