Ocena:
Recenzje pamiętnika Howarda Normana stanowią mieszankę podziwu i krytyki. Czytelnicy podkreślają wyjątkową strukturę i tematykę pamiętnika, eksplorując osobiste i kulturowe krajobrazy za pomocą pięknej prozy. Niektórzy jednak uznali go za emocjonalnie oderwany, gęsty lub mało angażujący, co prowadzi do mieszanych uczuć co do jego czytelności.
Zalety:⬤ Znakomicie napisana pięknym językiem.
⬤ Unikalna nieliniowa struktura, która bada różne okresy życia.
⬤ Oferuje głęboki wgląd w osobiste doświadczenia i relacje.
⬤ sugestywne obrazy miejsc i kultur, w szczególności Arktyki i Prowincji Nadmorskich.
⬤ Angażujące historie, które rezonują z czytelnikami, skłaniając do refleksji.
⬤ Niektórzy recenzenci uznali ten pamiętnik za nudny lub nadmiernie skoncentrowany na sobie, szczególnie w drugiej połowie.
⬤ Odczuwany emocjonalny dystans i brak zaangażowania w istotne wydarzenia.
⬤ Krytyka nieścisłości dotyczących szczegółów przyrody i dzikich zwierząt.
⬤ Zróżnicowana jakość historii, z niektórymi mocniejszymi niż inne.
⬤ Kilku czytelników miało trudności z nawiązaniem kontaktu lub po prostu nie ukończyło książki.
(na podstawie 52 opinii czytelników)
I Hate to Leave This Beautiful Place
"Wydarzenia pojedynczego epizodu znakomitego pamiętnika Howarda Normana są zarówno na krawędzi chaosu, jak i doskonale zebrane w spójne znaczenie.... Mądra, ryzykownie napisana, piękna książka." -- Michael Ondaatje.
Urzekający pamiętnik Howarda Normana zaczyna się od portretu, zarówno wstrząsającego, jak i zabawnego, chłopięcego lata na Środkowym Zachodzie, pracującego w księgarni, w cieniu ojca-złodzieja i pod erotyczną opieką dziewczyny jego brata. Historia jego życia toczy się dalej w tak odległych miejscach, jak Arktyka, gdzie spędza część dekady jako tłumacz eskimoskich opowieści - w tym historii rzeźbiarza ze steatytu zamienionego w gęś, którego lament w czasie migracji brzmi: "Nienawidzę opuszczać tego pięknego miejsca" - oraz w swoim ukochanym Point Reyes w Kalifornii, jako student ptaków. Lata później, w Waszyngtonie, dochodzi do aktu głęboko odczuwanej przemocy w postaci morderstwa-samobójstwa, kiedy Norman i jego żona pożyczają swój dom poetce i jej młodemu synowi. W rękach Normana zaskakująca dziwność życia staje się głęboką, twórczą i odkupieńczą historią.
"Wykorzystuje ścisłe skupienie się na geografii, aby opisać pięć niepokojących okresów swojego życia, z których każdy jest oddzielony czasem i subtelnymi zmianami w jego narracji.... Oryginalność jego opowieści jest zaskakująca jak zawsze." -- Washington Post.
"Te historie same w sobie wydają się prawie jak bajki, ale Norman oddaje je z dziennikarską dbałością o szczegóły. Pośród tych dziwacznych doświadczeń znajduje ukojenie w miejscach, w których mieszkał i ich dziwacznych mieszkańcach, ludziach i ptakach". -- The New Yorker.
