Ocena:
„Unnatural Death” Dorothy Sayers to dobrze skonstruowana zagadka z udziałem arystokratycznego detektywa Lorda Petera Wimseya, zgłębiająca tematy moralności, etyki i kwestii społecznych z lat dwudziestych XX wieku. Narracja łączy w sobie ostry dowcip i wciągającą prozę z fabułą, która obejmuje rozwikłanie pozornie naturalnej śmierci, która w rzeczywistości może być morderstwem. Chociaż wydanie Kindle jest chwalone za swoją funkcjonalność, niektórzy czytelnicy zauważyli problemy z czytelnością, przestarzałym językiem i rasistowskimi obelgami występującymi w tekście.
Zalety:⬤ Doskonały rozwój postaci i wciągająca proza.
⬤ Wnikliwy komentarz społeczny na temat życia w Anglii w 1920 roku, dotykający rasizmu, seksizmu i etyki.
⬤ Wydanie Kindle zawiera przydatne funkcje, takie jak aktywny spis treści.
⬤ Kręta fabuła i dylematy moralne zapewniają rozrywkę i głębię.
⬤ Sayers jest znana ze swoich złożonych postaci i inteligentnego pisania, zapewniając przyjemną lekturę.
⬤ Zawiera przestarzały i obraźliwy język, w tym obelgi na tle rasowym.
⬤ Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że rozmiar czcionki w niektórych wydaniach jest zbyt mały, aby wygodnie czytać.
⬤ Problemy z rozwojem charakterów powracających postaci, a niektóre elementy fabuły mogą wydawać się zawiłe lub niejasne.
⬤ Niektóre aspekty książki, w tym odniesienia kulturowe, mogą nie odpowiadać współczesnym odbiorcom.
(na podstawie 298 opinii czytelników)
Unnatural Death: A Lord Peter Wimsey Mystery
Lord Peter Wimsey i jego przyjaciel nadinspektor Parker dowiadują się o śmierci, pod koniec 1925 roku, starszej kobiety o imieniu Agatha Dawson, która cierpiała na nieuleczalnego raka. Opiekowała się nią Mary Whittaker, jej prawnuczka i wyszkolona pielęgniarka.
Panna Dawson miała skrajną awersję do sporządzania testamentu, wierząc, że panna Whittaker, jej jedyna znana krewna, naturalnie odziedziczy wszystko. Wimsey jest zaintrygowany pomimo faktu, że nie ma dowodów na jakąkolwiek zbrodnię (sekcja zwłok nie wykazała żadnych śladów nieczystej gry), ani żadnego widocznego motywu (po śmierci panny Dawson jej majątek rzeczywiście przeszedł, zgodnie z jej oczekiwaniami i życzeniem, na jej prawnuczkę). W Morderstwo w szafie: Essays on Queer Clues in Crime Fiction before Stonewall (2017), Noah Stewart opisał Mary Whitaker jako „według mojej wiedzy najwyraźniej zarysowaną homoseksualną postać w kryminałach Złotego Wieku, mimo że słowo »lesbijka« nigdy nie zostało użyte, a ona jest przedstawiona jako kusząca młodą dziewczynę do życia w homoseksualności”.
Odcinek, w którym Mary Whittaker zostaje pocałowana przez Wimseya, jest „najbliższy temu, by pisarz w 1927 roku był w stanie powiedzieć, że postać jest lesbijką i że pocałunek z mężczyzną sprawia, że chce jej się wymiotować”. Laura Vorachek argumentowała, że w powieści „Sayers próbuje rzucić wyzwanie powszechnym kulturowym skojarzeniom czerni i przestępczości.
