Niemożliwe Davida Lyncha

Opinie czytelników

Książka „The Impossible David Lynch” oferuje dogłębną psychoanalityczną krytykę filmów Lyncha, koncentrując się na tematach fantazji i pożądania. Chociaż jest to doskonałe źródło informacji dla fanów Lyncha i osób zainteresowanych teorią psychoanalityczną, zwraca uwagę na złożony język i koncepcje, które mogą nie być łatwo dostępne dla wszystkich czytelników.

⬤ Wyjątkowo dobrze napisana i satysfakcjonująca dla fanów Lyncha.
⬤ Zawiera szczegółową krytykę filmową i dogłębną analizę twórczości Lyncha.
⬤ Zachęca czytelników do krytycznego myślenia o tematach fantazji i pożądania.
⬤ Oferuje świeżą perspektywę, która może poprawić zrozumienie filmów Lyncha.

⬤ Książka wykorzystuje złożoną terminologię psychoanalityczną, która może być trudna dla niektórych czytelników.
⬤ Zakłada wcześniejszą znajomość Lacana i Freuda, co czyni ją mniej przystępną.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że definicje kluczowych terminów są niejasne.
⬤ Brak omówienia „Inland Empire”, filmu, który wielu fanów chciałoby zobaczyć przeanalizowany.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Impossible David Lynch

Zawartość książki:

Todd McGowan rozpoczyna prowokacyjną eksplorację dziwności i fantazji w przełomowym dorobku Davida Lyncha. Bada talent Lyncha do łączenia tego, co dziwaczne i normalne, aby podkreślić dziwną naturę samej normalności.

Hollywood jest często krytykowane za zniekształcanie rzeczywistości i dostarczanie eskapistycznych fantazji, ale w filmach Lyncha fantazja staje się środkiem, za pomocą którego widz jest zachęcany do budowania rewolucyjnej relacji ze światem. Biorąc pod uwagę całą karierę filmowca, McGowan analizuje zabawę Lyncha z fantazją i śledzi polityczny, kulturowy i egzystencjalny wpływ jego unikalnego stylu. Każdy rozdział omawia ideę niemożliwości w jednym z filmów Lyncha, w tym w uznanych przez krytyków Blue Velvet i Człowieku słoniu; gęsto fabularnych Zagubionej autostradzie i Mulholland Drive; kultowym Eraserhead; i nieudanej komercyjnie Diunie.

McGowan nawiązuje do teoretyków ze „złotej ery” filmoznawstwa (Christiana Metza, Laury Mulvey i Jeana-Louisa Baudry'ego) oraz do myśli Zygmunta Freuda, Jacquesa Lacana i Hegla. Wykorzystując dziwność Lyncha jako punkt wyjścia, McGowan dodaje nowy wymiar do dziedziny studiów autorskich i ujawnia Lyncha jako źródło nowej i radykalnej koncepcji fantazji.