Fikcyjny Christopher Nolan

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają wnikliwą i filozoficzną analizę filmów Christophera Nolana autorstwa Todda McGowana. Czytelnicy doceniają dogłębną eksplorację tematów i znaczeń, chwaląc przejrzystość tekstu pomimo złożonych odniesień filozoficznych. Niektórzy zauważają jednak ograniczenie analizy, ponieważ kończy się ona na „Incepcji”.

Dogłębna analiza filozoficzna, odkrywająca warstwy znaczeniowe, dobrze wyjaśnione koncepcje, wciągające pisanie i głębokie uznanie dla geniuszu Nolana.

Analiza zatrzymuje się na „Incepcji”, pomijając późniejsze dzieła Nolana.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Fictional Christopher Nolan

Zawartość książki:

Od Memento i Bezsenności po filmy o Batmanie, Prestiż i Incepcję, kłamstwa odgrywają główną rolę w każdym filmie Christophera Nolana. Postacie w filmach nieustannie są oszukiwane przez innych i często są uwikłane w rozległą sieć oszustw, która wykracza poza wszelkie indywidualne kłamstwa.

Formalna struktura typowego filmu Nolana zwodzi widzów co do wydarzeń, które mają miejsce i motywacji bohaterów. Chociaż filmy Nolana nie porzucają całkowicie idei prawdy, pokazują nam, jak prawda musi wyłonić się z kłamstwa, jeśli nie ma nas całkowicie sprowadzić na manowce. The Fictional Christopher Nolan odkrywa w filmach Nolana rolę fikcji w dochodzeniu do prawdy.

Poprzez uważną lekturę wszystkich filmów, począwszy od Incepcji, Todd McGowan pokazuje, że fikcja lub kłamstwo pojawia się przed prawdą, a to pierwszeństwo zmusza nas do ponownej oceny naszych sposobów myślenia o naturze prawdy. McGowan argumentuje, że filmy Nolana ujawniają etyczne i polityczne znaczenie tworzenia fikcji, a nawet kłamstwa.

Podczas gdy inni filmowcy próbowali odkryć prawdę poprzez kino, Nolan jest pierwszym filmowcem, który całkowicie poświęcił się fikcyjności tego medium, a McGowan ujawnia, w jaki sposób Nolan wykorzystuje jego tendencję do oszukiwania jako podstawę nowego rodzaju filozofii filmowej. Pokazuje, w jaki sposób nacisk Nolana na priorytet fikcji dostosowuje jego filmy do filozofii Hegla i rozumie Nolana jako filmowca na wskroś heglowskiego.