Niemiecki piechur kontra brytyjski piechur: Francja 1940

Opinie czytelników

Książka „German Infantryman vs. British Infantryman” autorstwa Davida Greentree zagłębia się w walkę piechoty między siłami niemieckimi i brytyjskimi wiosną 1940 roku, badając starcia taktyczne pod Arras, Calais i Merville. Choć prezentuje ona dobrze zbadane spostrzeżenia i atrakcyjny wizualnie układ ze zdjęciami i mapami, spotkała się z krytyką za wąskie skupienie i styl narracji. Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że brakuje jej kompleksowego porównania taktyki piechoty, co prowadzi do wypaczonej perspektywy faworyzującej brytyjskie wyniki. Co więcej, problemy z edycją i prezentacją negatywnie wpłynęły na wrażenia z lektury dla kilku recenzentów.

⬤ Dobrze zbadana i zniuansowana analiza
⬤ doskonały wybór zdjęć, map i diagramów
⬤ informacje na temat gotowości wojskowej
⬤ atrakcyjna wizualnie
⬤ pozytywne opinie na temat stylu pisania i szczegółowości.

⬤ Niewiele szczegółów dotyczących rzeczywistych walk piechoty
⬤ dostrzegalna stronniczość faworyzująca relacje Brytyjczyków
⬤ słaba edycja i rozpraszający format prezentacji
⬤ może wydawać się nużąca w czytaniu
⬤ sporadyczny brak głębi w analizie taktycznej.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

German Infantryman Vs British Infantryman: France 1940

Zawartość książki:

Kiedy w 1940 roku siły Hitlera wlały się do Francji i Niderlandów, niespokojny pokój „fałszywej wojny” został zburzony, a Europa została rozerwana przez kolejny Blitzkrieg. Trzon niemieckiego natarcia stanowili mobilni, dobrze wyposażeni Schutzen (Strzelcy), zmotoryzowana piechota, która ucieleśniała istotę płynnych, szybkich działań wojennych, które do tej pory charakteryzowały II wojnę światową.

Naprzeciw nich stanęli piechurzy z Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych, jednostki o znacznej jakości bojowej, które jednak nie miały specjalnego przeszkolenia ani instrukcji doktrynalnych do prowadzenia wojny połączonej w połączeniu z bronią pancerną. Niniejsze studium bada starcie między dwoma przeciwnikami na poziomie małych jednostek, odtwarzając zaciekłość walk na froncie bitwy o Francję.

Ocenia wyszkolenie, organizację i etos jednostek obu stron w kontekście nowego rodzaju wojny mobilnej i ujawnia niezwykłe trudności napotykane przez jednostki piechoty, próbujące pozostać w kontakcie z formacjami pancernymi i zmechanizowanymi. Opierając się na raportach bojowych z pierwszej ręki i ilustracjach, skupia się na trzech kluczowych starciach w Arras, Calais i Merville, a następnie bada ważne lekcje wyciągnięte przez obie strony na temat natury wojny połączonych broni.