Brytyjski strzelec kontra francuski harcownik: Wojna półwyspowa i Waterloo 1808-15

Opinie czytelników

Książka zawiera porównanie brytyjskiej i francuskiej lekkiej piechoty podczas wojen napoleońskich, koncentrując się na używanych karabinach i kluczowych bitwach. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają szczegółowe porównania i ilustracje, inni uważają, że książce brakuje oryginalności i zawiera uproszczony tekst oraz błędy.

⬤ Dobrze napisany manuskrypt skupiający się na elitarnych strzelcach
⬤ dobre porównania między wojskami brytyjskimi i francuskimi
⬤ ciekawa narracja z pomocnymi ilustracjami i diagramami bitew
⬤ odpowiedni dla ogólnych czytelników zainteresowanych historią napoleońską.

⬤ Postrzegany jako remiks poprzednich tytułów Osprey z niewielką ilością nowych informacji
⬤ niektórzy uważają, że format jest nudny
⬤ grafika opisana jako przeciętna
⬤ tekst może być zbyt uproszczony z odnotowanymi błędami.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

British Rifleman Vs French Skirmisher: Peninsular War and Waterloo 1808-15

Zawartość książki:

Zawierająca specjalnie zamówione grafiki i kolorowe mapy, książka ta ocenia pochodzenie, taktykę, uzbrojenie i skuteczność bojową brytyjskich strzelców i francuskich harcowników, którzy starli się na trzech krwawych polach bitew wojen napoleońskich.

W bitwach między siłami brytyjskimi i francuskimi podczas wojny półwyspowej (1807-14) i kampanii Stu Dni w 1815 r. obie strony rozmieściły wyspecjalizowane jednostki strzelców wyborowych wyszkolonych w strzelaniu i walce w otwartym szyku. Te "lekkie" oddziały pełniły kilka ważnych ról na polu bitwy, takich jak "maskowanie" dużych oddziałów walczących w zwarciu podczas manewrowania w bitwie, ostrzeliwanie wrogich oddziałów w celu sprowokowania ich do przedwczesnego ataku oraz nękanie wrogich załóg artyleryjskich i wyższych oficerów celnym ogniem. Czasami zwiadowcy otrzymywali zadania specjalne wymagające indywidualnej inicjatywy, takie jak zdobywanie lub obrona kluczowych pozycji na polu bitwy, zwłaszcza tych położonych w trudnym terenie.

Podczas gdy potyczki Napoleona odbywały się przy użyciu muszkietu gładkolufowego, notorycznie niedokładnego i krótkolufowego, kilka elitarnych jednostek walczących dla Wielkiej Brytanii było uzbrojonych w karabiny, znacznie celniejszą broń, której przeszkadzała wolniejsza szybkostrzelność. Oprócz legendarnych 95th Rifles, Wielka Brytania wystawiła uzbrojone w karabiny niemieckie oddziały 60. pułku i Królewskiego Legionu Niemieckiego, podczas gdy francuskie lekkie oddziały były wystawiane w pojedynczych kompaniach, ale także w całych pułkach. W niniejszym opracowaniu David Greentree ocenia rolę i skuteczność uzbrojonych w karabiny oddziałów brytyjskich i ich francuskich przeciwników w trzech bardzo różnych starciach: Roli a (sierpień 1808 r.), pierwszej brytyjskiej bitwie wojny półwyspowej; walce o kluczowy most w Barba del Puerco (marzec 1810 r.); oraz gorzkiej walce o gospodarstwo La Haye Sainte podczas bitwy pod Waterloo (czerwiec 1815 r.).