Niebo nad Charkowem: Depesze z ukraińskiego frontu

Opinie czytelników

Książka jest przejmującym zbiorem poezji i refleksji ukraińskiego poety Serhija Żadana, dokumentującym pierwsze miesiące rosyjskiej inwazji. Przeplata osobiste obserwacje z komentarzami kulturowymi, podkreślając tematy nadziei i humanitaryzmu w czasie wojny.

Książka oddaje ducha odporności i nadziei pośród tragedii wojny. Zapewnia głęboki wgląd w kulturowy wpływ inwazji i zawiera poetyckie elementy, które czytelnicy uznają za poruszające. Zaangażowanie Zhadana w działania humanitarne dzięki wpływom z książki również zwiększa jej wartość.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać smutne i tragiczne elementy refleksji za przytłaczające. Ponadto osoby niezaznajomione z kontekstem konfliktu ukraińsko-rosyjskiego mogą uznać niektóre fragmenty tekstu za trudniejsze do zrozumienia.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Sky Above Kharkiv: Dispatches from the Ukrainian Front

Zawartość książki:

Od czołowego ukraińskiego pisarza-aktywisty pochodzi intymna relacja o oporze i przetrwaniu w pierwszych miesiącach wojny rosyjsko-ukraińskiej.

"Żywy, okopowy raport z ukraińskiego miasta i jego 'rannych, ale niezłomnych' mieszkańców." - Kirkus Reviews

Kiedy Rosja zaatakowała Ukrainę 24 lutego 2022 r., Serhij Żadan zaczął działać w mediach społecznościowych, aby koordynować sieć oporu i wysyłać odważne wiadomości do swoich rodaków na Ukrainie. To, co zaczęło się jako lokalny wysiłek organizacyjny, eksplodowało na arenie międzynarodowej, gdy czytelnicy na całym świecie spojrzeli na Zhadana jako kluczowego naocznego świadka dokumentującego rosyjskie okrucieństwa.

W tym potężnym zapisie wstrząsających pierwszych czterech miesięcy wojny, Zhadan pracuje dzień i noc w Charkowie, aby ewakuować dzieci i osoby starsze z przedmieść, które znalazły się pod ostrzałem. Wysyła na Zachód listy leków ratujących życie w nadziei na pozyskanie ich dla ludności cywilnej, koordynuje dostawy żywności, zbiera pieniądze na sprzęt wojskowy i organizuje koncerty. Dzieli się zdjęciami otwartego nieba - wdzięczny za każdą przerwę w ostrzale - i rejestruje obrazy ukochanych instytucji obróconych w gruzy. Odbudujemy wszystko. Odbudujemy wszystko, pisze.

W miarę upływu dni miasto pustoszeje. Giną przyjaciele. A kiedy pojawiają się obrazy masakry w Buka, głos Zhadana słabnie: Brak mi słów. Trzymajcie się, przyjaciele. Jutro obudzimy się o jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa. Książka ta, będąca intymnym dziełem literatury świadectwa, jest jednocześnie świadectwem jednego człowieka wkraczającego w nową rzeczywistość i historią społeczeństwa walczącego o prawo do istnienia.