Nie ma czasu do stracenia: Myśląc o tym, co ważne

Opinie czytelników

„No Time to Spare” Ursuli Le Guin to zbiór wnikliwych i przejmujących esejów napisanych w jej późniejszych latach, odzwierciedlających starzenie się, bieżące sprawy i osobiste doświadczenia, zwłaszcza z jej kotem. Książka głęboko rezonuje z introspektywnymi czytelnikami, uhonorowanymi za jej dowcip, mądrość i emocjonalną głębię, ale niektórzy uważają, że brakuje jej ukierunkowanego tematu.

⬤ Wciągający i wnikliwy tekst napisany unikalnym głosem Le Guin.
⬤ Eksploruje głębokie tematy, takie jak starzenie się, osobiste refleksje i obserwacje społeczne.
⬤ Porusza tematy bliskie starszym czytelnikom, oferując zarówno humor, jak i mądrość.
⬤ Przemawia do miłośników kotów dzięki uroczym anegdotom o kocie Pardem.
⬤ Zachęca czytelników do doceniania życia i refleksji nad własnymi doświadczeniami.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali, że eseje są niezorganizowane lub „rozrzucone po całym świecie”, nie skupiając się na jednym temacie starzenia się.
⬤ Swobodny styl bloga może nie spodobać się wszystkim fanom jej bardziej ustrukturyzowanej beletrystyki.
⬤ Oczekiwania dotyczące głębszej analizy starzenia się mogą nie zostać spełnione przez każdego czytelnika.

(na podstawie 172 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

No Time to Spare: Thinking about What Matters

Zawartość książki:

Zdobywca nagrody Hugo dla najlepszej książki powiązanej oraz nagrody PEN/Diamonstein-Spielvogel za sztukę eseju.

"Strony mienią się wersami, które sprawiają, że czytelnik spogląda w górę, szukając dostępnego ucha, z którym mógłby się nimi podzielić..." -- Melissa Febos, New York Times Book Review. " -- Melissa Febos, The New York Times Book Review.

Od uznanej autorki Ursuli K. Le Guin, zbiór przemyśleń - zawsze zręcznych, często ostrych - na temat starzenia się, wiary, stanu literatury i stanu narodu.

Ursula K. Le Guin o absurdalności zaprzeczania swojemu wiekowi: "Jeśli mam dziewięćdziesiąt lat i wierzę, że mam czterdzieści pięć, to czeka mnie bardzo kiepska próba wydostania się z wanny".

O kulturowym postrzeganiu fantazji: "Kierunek ucieczki zmierza ku wolności. O co więc oskarża się "eskapizm"? ".

O śniadaniu: "Zjedzenie jajka ze skorupki wymaga nie tylko praktyki, ale także determinacji, a nawet odwagi, być może gotowości do popełnienia przestępstwa.".

Ursula K. Le Guin przez dziesięciolecia zabierała czytelników do wyimaginowanych światów. W ostatniej wielkiej granicy życia, starości, eksplorowała nowe terytorium literackie: blog, forum, na którym błyszczała. Zebrane to, co najlepsze z bloga Ursuli, No Time to Spare przedstawia doskonale skrystalizowane dyspozycje na temat tego, co miało dla niej znaczenie pod koniec życia, jej troski o świat i jej zdumienie nim: „Jak bogaci jesteśmy w wiedzę i we wszystko, co nas otacza, a czego jeszcze nie poznaliśmy. Wszyscy jesteśmy miliarderami”.