Never Ready: Natowska strategia elastycznego reagowania, 1968-1989

Opinie czytelników

Książka „Never Ready” stanowi krytyczną analizę brytyjskiej polityki obronnej w okresie zimnej wojny, koncentrując się na braku gotowości na potencjalne konflikty ze Związkiem Radzieckim. Zawiera dyskusje na temat logistyki wojskowej, systemów uzbrojenia i teoretycznego scenariusza trzeciej wojny światowej, poparte zdjęciami, mapami i diagramami wojskowymi. Autor dokonuje przeglądu odtajnionych źródeł, aby podkreślić fatalny stan gotowości wojskowej.

Książka jest metodyczna i autorytatywna, wykorzystuje odtajnione źródła i zapewnia dogłębną krytykę brytyjskich strategii obronnych. Zawiera cenne wizualizacje, takie jak zdjęcia i diagramy, dzięki czemu jest wciągająca. Narracja jest pouczająca dla osób zainteresowanych brytyjską historią wojskowości i polityką obronną.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać książkę za zbyt krytyczną, porównując ją do powieści kryminalnej ze względu na podkreślane w niej niepowodzenia. Istnieje poczucie strachu w związku z gotowością wojskową Wielkiej Brytanii, co może być niepokojące dla niektórych. Skupienie się na niedociągnięciach z przeszłości może nie spodobać się tym, którzy szukają bardziej optymistycznej lub wybiegającej w przyszłość analizy.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Never Ready: Nato's Flexible Response Strategy, 1968-1989

Zawartość książki:

Czy brytyjska implementacja strategii NATO była wiarygodna? Po przyjęciu Elastycznego Reagowania w 1967 roku, NATO polegało na siłach konwencjonalnych do obrony Zachodu. Wielka Brytania odgrywała centralną rolę w planach NATO, ale czy brytyjskie planowanie obronne było adekwatne do tego zadania? W jaki sposób rząd planował wykorzystanie konwencjonalnych sił zbrojnych w szeregu operacji, do których się zobowiązał? W jaki sposób Siły Zbrojne miały zostać zmobilizowane i jakie były szczegóły planowania mobilizacji?

W 1967 roku MC14/3 została przyjęta przez NATO jako ogólna koncepcja strategiczna. Opierała się ona na eskalacyjnym odstraszaniu, od konwencjonalnego, poprzez taktyczne uderzenia nuklearne, aż po strategiczny atak nuklearny. Koncepcja ta jest powszechnie znana jako elastyczne reagowanie i zastąpiła natowską reakcję trójprzewodową. Deklarowaną zasadą tej koncepcji strategicznej było zmniejszenie szans na omyłkowe rozpoczęcie wojny nuklearnej, odpowiadanie siłą na siłę oraz podniesienie progu nuklearnego w przypadku rzeczywistej wojny.

Wykorzystując nowo udostępnione dokumenty z brytyjskich i innych archiwów, niniejszy tom pokaże, że strategia ta była daleka od elastyczności, a w przypadku wojny była skazana na porażkę. Koncepcja ta była zagrożona przez niepowodzenie członków Sojuszu w zapewnieniu jednej z głównych nóg konwencjonalnego środka odstraszającego - trwałości.

Niniejsza książka analizuje paradoks między publicznym obliczem polityki obronnej a praktyką. Książka ocenia, czy planowanie zadziałałoby i co stałoby się w Europie, gdyby wybuchła wojna. Aby odpowiedzieć na to pytanie, badania przyglądają się konfliktom na Falklandach i w Zatoce Perskiej, aby ocenić wykonalność istniejących planów.

Elementy, od których zależała brytyjska obrona, były nadal budowane ponad dwadzieścia lat po przyjęciu nowej strategii. Polityka obronna w Wielkiej Brytanii była mniej związana z zagrożeniami, przed którymi stał kraj, niż z tym, jak mało można było wydać na obronę.