Never Pure: Historyczne studia nad nauką, jakby była tworzona przez ludzi z ciałami, usytuowanych w czasie, przestrzeni, kulturze i społeczeństwie

Opinie czytelników

Książka „Never Pure” autorstwa Stevena Shapina przedstawia zbiór esejów na temat historii nauki, podkreślając złożoną interakcję między czynnikami ludzkimi a rozwojem naukowym. Choć chwalono ją za głębię i wgląd w społeczno-kulturowe konteksty nauki, krytykowano ją również za gęsty styl pisania i postrzegany brak wciągającej narracji. Eseje wahają się od fascynujących do nużących, co czyni je odpowiednimi przede wszystkim dla osób szczególnie zainteresowanych historią nauki.

⬤ Zapewnia głęboki wgląd w historię nauki
⬤ koncentruje się na wzajemnym oddziaływaniu między ludzkimi działaniami a rozwojem nauki
⬤ dobrze zbadany z obszernymi cytatami
⬤ zróżnicowany zbiór esejów na interesujące tematy
⬤ oferuje odświeżające, skoncentrowane na człowieku podejście do nauki.

⬤ Gęsty i trudny do czytania
⬤ długi i złożony styl pisania może zrazić przypadkowych czytelników
⬤ niektóre eseje mogą wydawać się powtarzalne lub pozbawione nowości
⬤ nie tak wciągające lub zabawne, jak oczekiwali niektórzy czytelnicy
⬤ niektórzy uważają to za nużące ze zbyt dużą ilością szczegółów.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Never Pure: Historical Studies of Science as If It Was Produced by People with Bodies, Situated in Time, Space, Culture, and Socie

Zawartość książki:

Steven Shapin argumentuje, że nauka, przy całym swoim ogromnym autorytecie i potędze, jest i zawsze była ludzkim przedsięwzięciem, podlegającym ludzkim możliwościom i ograniczeniom. Mówiąc prościej, nauka nigdy nie była czysta. Bycie człowiekiem oznacza błądzenie, a naukę rozumiemy lepiej, gdy uznajemy ją za pracochłonne osiągnięcie omylnych, niedoskonałych i historycznie usytuowanych istot ludzkich.

Zebrane tutaj eseje Shapina zawierają refleksje na temat historycznych relacji między nauką a zdrowym rozsądkiem, między nauką a nowoczesnością oraz między nauką a porządkiem moralnym. Badają one znaczenie fizycznych i społecznych uwarunkowań w tworzeniu wiedzy naukowej, metody odpowiednie do zrozumienia nauki historycznie, dietetykę jako fascynujące miejsce do badań historycznych, tożsamość tych, którzy stworzyli wiedzę naukową, oraz środki, dzięki którym nauka zyskała wiarygodność i autorytet.

Ta szeroko zakrojona i intensywnie interdyscyplinarna kolekcja autorstwa jednego z najwybitniejszych historyków i socjologów nauki reprezentuje niektóre z wiodących krawędzi zmian w naukowym rozumieniu nauki w ciągu ostatnich kilku dekad.