Lewiatan i pompa powietrzna: Hobbes, Boyle i życie eksperymentalne

Opinie czytelników

Książka „Leviathan and the Air-Pump” oferuje złożoną i wciągającą analizę historycznych debat między Thomasem Hobbesem i Robertem Boylem, przeplatając wątki naukowe, historyczne i filozoficzne. Recenzje podkreślają jej głębię i bogactwo intelektualne, choć niektórzy krytykują autorów za dostrzegalną stronniczość wobec Hobbesa.

Książka jest chwalona za wyrafinowaną narrację, która przeplata historię, filozofię i naukę, czyniąc ją zarówno zabawną, jak i pouczającą. Jest uważana za klasykę w dziedzinie studiów naukowych i oferuje cenny wgląd w rozwój nauk eksperymentalnych i naturę kontrowersji naukowych. Pisanie jest wciągające, a treść jest dobrze zbadana, czerpiąc z obszernych odniesień i przypisów.

Niektórzy czytelnicy wskazują na celową stronniczość na korzyść Hobbesa, oskarżając autorów o selektywne pomijanie informacji, które są sprzeczne z tym punktem widzenia. Ponadto styl książki jest opisywany jako gęsty i trudny dla zwykłych czytelników, ze znaczną liczbą przypisów, które mogą niektórych przytłoczyć. W kilku recenzjach wspomniano, że sposób pisania może wydawać się przestarzały i ciężki, co może negatywnie wpływać na wrażenia z lektury.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Leviathan and the Air-Pump: Hobbes, Boyle, and the Experimental Life

Zawartość książki:

Leviathan and the Air-Pump bada konflikty dotyczące wartości i poprawności metod eksperymentalnych między dwoma głównymi myślicielami XVII wieku: Thomasem Hobbesem, autorem traktatu politycznego Lewiatan i zagorzałym krytykiem systematycznych eksperymentów w filozofii przyrody, oraz Robertem Boylem, filozofem mechaniki i właścicielem nowo wynalezionej pompy powietrznej. Stawką w ich sporach była zarówno fizyczna integralność pompy powietrznej, jak i intelektualna integralność wiedzy, którą mogła ona przynieść.

Zarówno Boyle, jak i Hobbes szukali sposobów na ustanowienie wiedzy, która nie rozpadłaby się na ataki ad hominem i podziały polityczne. Boyle zaproponował eksperyment jako lekarstwo. Argumentował, że fakty powinny być wytwarzane przez maszyny takie jak pompa powietrzna, aby dżentelmeni mogli być świadkami eksperymentów i tworzyć wiedzę, z którą wszyscy się zgadzają.

Hobbes natomiast poszukiwał prawa naturalnego i postrzegał eksperymenty jako sztuczne, niewiarygodne produkty ekskluzywnej gildii. Nowe podejście przyjęte w Lewiatanie i Pompie powietrznej wywarło ogromny wpływ na historyczne studia nad nauką. Shapin i Schaffer znaleźli moment rewolucji naukowej i pokazali, jak kluczowe naukowe dane - fakty, interpretacje, eksperymenty, prawda - były fundamentalne dla nowego porządku politycznego.

Shapin i Schaffer byli również innowacyjni w swoim podejściu etnograficznym. Próbując zrozumieć zwyczaje pracy, rytuały i struktury społeczne odległej, nieznanej grupy, argumentowali, że polityka była związana z tym, co naukowcy robili, a nie z tym, co mówili. Steven Shapin i Simon Schaffer wykorzystują konfrontację między Hobbesem i Boylem jako sposób na zrozumienie, o co toczyła się gra we wczesnej historii eksperymentów naukowych.

Opisują rozbieżne poglądy bohaterów na wiedzę przyrodniczą i umiejscawiają spory Hobbes-Boyle w ramach współczesnych debat na temat roli intelektualistów w życiu publicznym oraz problemów porządku społecznego i przyzwolenia w Anglii okresu Restauracji. W nowym wstępie autorzy opisują, jak rozumiano naukę i jej kontekst społeczny, gdy książka ta została opublikowana po raz pierwszy, oraz jak od tego czasu zmieniły się studia nad historią nauki.