Nekropolia

Opinie czytelników

Wspomnienie to zbiór dziewięciu portretów postaci z rosyjskiej sceny literackiej w latach 1924-1938, napisanych podczas emigracji. Tłumaczenie jest płynne i kompetentne, ale skłania się bardziej ku socjologii niż krytyce literackiej, co może rozczarować czytelników oczekujących bardziej krytycznej analizy.

⬤ Płynne i kompetentne tłumaczenie
⬤ angażujący portret różnych rosyjskich postaci literackich
⬤ zapewnia wgląd w rosyjską scenę literacką początku XX wieku
⬤ zawiera obszerne cytaty z poezji Esenina.

Skupia się bardziej na socjologii i analizie postaci niż na krytyce literackiej, co może nie spełnić oczekiwań wszystkich czytelników; niektóre sportretowane postacie nie są uważane za pisarzy z najwyższej półki.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Necropolis

Zawartość książki:

Nekropolis to niekonwencjonalny pamiętnik literacki autorstwa Vladislava Khodasevicha, okrzykniętego przez Vladimira Nabokova "największym rosyjskim poetą naszych czasów". W każdym z dziewięciu rozdziałów książki Chodasiewicz upamiętnia znaczącą postać rosyjskiego literackiego Srebrnego Wieku, a tym samym pisze wnikliwy nekrolog epoki.

Nekropolia, pisana w różnych okresach lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku po śmierci jej bohaterów, jest literackim cmentarzem, na którym pochowano cały ruch rosyjskiego symbolizmu. Przywołując postacie takie jak Aleksander Blok, Siergiej Esenin, Fiodor Sołogub i socrealistyczny Maksym Gorki, Chodasiewicz opowiada o tym, jak ich życie i dzieła sztuki przeplatały się, w tym o burzliwym trójkącie miłosnym między Niną Pietrowską, Walerym Bryusowem i Andriejem Bely. Świadczy o uwodzicielskiej i często niszczycielskiej sile symbolistycznej próby przekształcenia własnego życia w dzieło sztuki i ostatecznie o tym, jak jeden człowiek został pozostawiony z zadaniem upamiętnienia swoich kolegów artystów po ich śmierci.

Portrety Chodasiewicza dotyczą rewolucji, rozczarowania, emigracji, samobójstwa, powołania poety i miejsca artysty w społeczeństwie. Nekropolis, jeden z najwspanialszych pamiętników w literaturze rosyjskiej, to fascynujące dzieło pomijanego pisarza, którego dar obserwacji i ironii ukazuje rosyjską scenę literacką początku XX wieku w nowym i bardziej intymnym świetle.