Nekropolia

Opinie czytelników

Książka jest znaczącym pamiętnikiem, który bada rosyjską scenę literacką początku XX wieku poprzez dziewięć portretów różnych pisarzy, stworzonych podczas wygnania autora z Rosji. Tłumaczenie jest uważane za płynne i kompetentne, choć praca ma charakter bardziej socjologiczny niż czysto literacki, co może nie spełnić oczekiwań wszystkich czytelników.

⬤ Płynne i kompetentne tłumaczenie
⬤ wnikliwa kolekcja portretów
⬤ dobrze zbadana
⬤ oferuje unikalną perspektywę socjologiczną
⬤ zawiera obszerne cytaty z poezji Esenina
⬤ wzbogaca zrozumienie rosyjskiego literackiego doświadczenia emigracyjnego.

Bardziej koncentruje się na socjologii i analizie postaci niż na krytyce literackiej, co może rozczarować niektórych czytelników oczekujących głębszej krytyki literackiej; niektóre przedstawione postacie nie są dziś uważane za pierwszorzędnych pisarzy.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Necropolis

Zawartość książki:

Nekropolis to niekonwencjonalny pamiętnik literacki Vladislava Khodasevicha, okrzykniętego przez Vladimira Nabokova "największym rosyjskim poetą naszych czasów". W każdym z dziewięciu rozdziałów książki Chodasiewicz upamiętnia znaczącą postać rosyjskiego literackiego Srebrnego Wieku, a tym samym pisze wnikliwy nekrolog epoki.

Nekropolia, pisana w różnych okresach lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku po śmierci jej bohaterów, jest literackim cmentarzem, na którym pochowano cały ruch, rosyjski symbolizm. Wspominając Fiodora Sołoguba, Siergieja Esenina i innych, Chodasiewicz opowiada o tym, jak ich życie i dzieła sztuki przeplatały się, w tym o burzliwym trójkącie miłosnym między Niną Pietrowską, Walerym Briusowem i Andriejem Bely. Świadczy o uwodzicielskiej i często niszczycielskiej sile symbolistycznej próby przekształcenia własnego życia w dzieło sztuki, a ostatecznie o tym, jak jeden człowiek musiał poradzić sobie z zadaniem upamiętnienia swoich kolegów artystów po ich śmierci.

Portrety Chodasiewicza dotyczą rewolucji, rozczarowania, emigracji, samobójstwa, powołania poety i miejsca artysty w społeczeństwie. Nekropolis, jeden z najwspanialszych pamiętników w literaturze rosyjskiej, to fascynujące dzieło pomijanego pisarza, którego dar obserwacji i ironii ukazuje rosyjską scenę literacką z początku XX wieku w nowym i bardziej intymnym świetle.