Ocena:
Książka zapewnia głębokie zanurzenie się w skrzyżowaniu matematyki, filozofii naturalnej i teorii muzyki w starożytnej Grecji. Bada złożone koncepcje, takie jak harmonia, natura interwałów muzycznych i filozoficzne implikacje muzyki, szczególnie poprzez dzieła takich postaci jak Arystoksenos. Chociaż jest chwalony za swoją naukową głębię i oryginalną syntezę pomysłów, stanowi również wyzwanie dla czytelników niezaznajomionych z terminologią muzyczną.
Zalety:Bogaty materiał dla historyków, oryginalne i syntetyczne podejście do starożytnej wiedzy, porusza fundamentalne problemy w teorii muzyki, ma szansę stać się klasykiem.
Wady:Może stanowić wyzwanie dla czytelników bez wykształcenia muzycznego, brakuje definicji terminów muzycznych, które mogłyby zwiększyć dostępność.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
The Science of Harmonics in Classical Greece
Starożytna nauka o harmonii bada układy dźwięków, które stanowią podstawę melodii muzycznych, oraz zasady, które nimi rządzą.
Była to najważniejsza gałąź greckiej teorii muzyki, studiowana przez filozofów, matematyków i astronomów, a także przez specjalistów muzycznych. Ta książka z 2007 roku bada jej rozwój w okresie, w którym powstały jej główne idee i rywalizujące szkoły myślenia, kładąc podwaliny pod spekulacje późniejszej starożytności, średniowiecza i renesansu.
Koncentruje się w szczególności na metodach i celach teoretyków oraz kontrowersjach, jakie wywołały ich różne podejścia do tematu. Stara się również zlokalizować dyscyplinę w szerszym środowisku kulturowym tego okresu i bada, czasem z zaskakującymi wynikami, sposoby, w jakie praca teoretyków czerpie, a w niektórych przypadkach wpływa na pracę filozofów i innych intelektualistów.
