Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka analizuje wysokie dowództwa Armii Radzieckiej w latach 1941-1992, ale autor, Richard Harrison, przyznaje się do ograniczeń w dostępnych źródłach, co skutkuje ograniczoną analizą. Chociaż niektóre spostrzeżenia są obecne, pracy brakuje głębi w porównaniu z poprzednimi tomami autora, co prowadzi do poczucia rozczarowania.
Zalety:Kilka interesujących komentarzy dla osób zaznajomionych z frontem wschodnim lub radziecką historią wojskowości; można znaleźć kilka wartościowych spostrzeżeń.
Wady:⬤ Ograniczona baza źródłowa prowadzi do ograniczonej analizy i głębi
⬤ większość treści wydaje się być powtórzeniem wcześniejszych wydarzeń
⬤ ogólnie rzecz biorąc, nie dorównuje jakości poprzednich prac autora.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Soviet Army's High Commands in War and Peace, 1941-1992
Zawartość książki:
Pierwsze pełne omówienie wyjątkowego fenomenu wysokich dowództw w Armii Radzieckiej podczas II wojny światowej i zimnej wojny.
Wojna na froncie wschodnim w latach 1941-45 była ogromną walką, trwającą od Morza Barentsa po góry Kaukazu. Ogromne odległości zmusiły sowieckie dowództwo polityczno-wojskowe do uciekania się do nowych rozwiązań organizacyjnych w celu kontrolowania operacji wzdłuż rozciągniętego frontu. Były to wysokie dowództwa kierunków, które odpowiadały za dwa lub więcej frontów (grup armii) oraz, wzdłuż osi morskich, jedną lub więcej flot.
W sumie w latach 1941-42 utworzono pięć wysokich dowództw wzdłuż północno-zachodnich, zachodnich, południowo-zachodnich i północnokaukaskich kierunków strategicznych. Jednak bardzo niekorzystna sytuacja strategiczna w pierwszym roku wojny, a także ingerencja Stalina w codzienne operacje, poważnie ograniczyły skuteczność naczelnych dowództw. W konsekwencji wysokie dowództwa zostały zniesione w połowie 1942 roku i zastąpione bardziej elastycznym systemem przedstawicieli najwyższego dowództwa na froncie. Wysokie Dowództwo Sił Radzieckich na Dalekim Wschodzie zostało ustanowione w 1945 roku i nadzorowało wysoce skuteczną kampanię Armii Czerwonej przeciwko siłom japońskim w Mandżurii.
Naczelne Dowództwo Dalekiego Wschodu zostało na krótko wskrzeszone w 1947 r. w odpowiedzi na napiętą sytuację na Półwyspie Koreańskim i trwającą wojnę domową w Chinach, ale zostało zlikwidowane w 1953 r., wkrótce po śmierci Stalina. Rosnące napięcia z Chinami doprowadziły do odtworzenia Dalekowschodniego Naczelnego Dowództwa w 1979 roku, a kilka lat później do powstania nowych naczelnych dowództw w Europie i Azji Południowej. Jednak te nowe wysokie dowództwa nie przetrwały długo upadku Związku Radzieckiego w 1991 roku i zostały zniesione rok później.
Książka ta opiera się niemal wyłącznie na radzieckich i postkomunistycznych źródłach archiwalnych i innych i jest pierwszym niesklasyfikowanym opracowaniem tego tematu w jakimkolwiek kraju, zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie.
