Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
Oryginalny tytuł:
The Battle of the Dnepr: The Red Army's Forcing of the East Wall, September-December 1943
Zawartość książki:
Bitwa o Dniepr: The Red Army's Forcing of the East Wall, September-December 1943, szczegółowo opisuje krytyczny okres w natarciu Armii Czerwonej wzdłuż południowo-zachodniego kierunku strategicznego podczas ogólnej ofensywy, która nastąpiła po walkach w rejonie salientu kurskiego w lipcu-sierpniu 1943 roku. Niemcy, którzy znajdowali się teraz w strategicznej defensywie na wschodzie, starali się wycofać i skonsolidować swój front wzdłuż linii rzeki Dniepr. Sukces Armii Czerwonej w obaleniu tych oczekiwań w tym szczególnie ważnym sektorze jest przedmiotem niniejszego opracowania.
Jest to praca zbiorowa oparta na trzech badaniach przeprowadzonych przez Dyrekcję Wojskowo-Historyczną Sztabu Generalnego Armii Czerwonej, której zadaniem było zebranie i przeanalizowanie doświadczeń wojennych. Pierwszym z nich jest obszerny dokument wewnętrzny z 1946 r., który został ostatecznie opublikowany w Rosji w 2007 r., choć mocno uzupełniony o komentarze i inne informacje nie zawarte w oryginale. W niniejszej pracy pominięto te dodatki, dodając własny komentarz w miejscach, które uznano za konieczne. Zbiór uzupełniają dwa krótkie artykuły z innych publikacji.
Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza dotyczy wysiłków Frontu Woroneskiego generała N. F. Watutina (później przemianowanego na Pierwszy Front Ukraiński), by wykorzystać radzieckie zwycięstwo w bitwie pod Kurskiem i przenieść wojnę nad Dniepr i dalej. Wiązało się to ze ściganiem wycofujących się Niemców i próbą przejęcia przepraw przez Dniepr w rejonie Kijowa, zanim Niemcy zdążą przedostać się na drugą stronę i umocnić swoje pozycje. Chociaż udało im się zająć kilka małych przyczółków, Sowieci początkowo nie byli w stanie rozwinąć ich do przyczółków o znaczeniu operacyjnym. Przenosząc swoje wysiłki na przyczółek na północ od Kijowa, Sowieci byli ostatecznie w stanie wyrwać się i zdobyć Kijów, choć niemiecki kontratak z okolic Żytomierza nieco ich cofnął. Niemniej jednak pod koniec roku Armia Czerwona na tym obszarze była gotowa do wznowienia ofensywy w celu odzyskania ukraińskiego prawego brzegu.
Dwa artykuły, które składają się na drugą część, obejmują operacje bojowe Frontu Stepowego generała I. S. Koniewa (później przemianowanego na Drugi Front Ukraiński) przez Połtawę i Kremenczug oraz przekroczenie Dniepru i zajęcie przyczółków na południe od Kijowa. Jest to węższe studium taktyczno-operacyjne, zajmujące się wysiłkami 37. i 52. armii frontu, aby rozszerzyć swoje pozycje na ukraińskim prawym brzegu w operacyjne przyczółki zdolne do wsparcia większej ofensywy na zachód w 1944 roku.
