Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zawiera szczegółowy opis Królewskich Greckich Sił Powietrznych (RHAF) podczas II wojny światowej, koncentrując się na ich walkach z siłami włoskimi i niemieckimi. Obejmuje historię operacyjną, znaczące bitwy i wyzwania stojące przed RHAF, zawierając jednocześnie szczegóły historyczne i osobiste historie. Pomimo pewnych krytycznych uwag dotyczących dokładności i głębi, wielu czytelników docenia unikalne spojrzenie na często pomijany temat.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca narracja.
⬤ Zapewnia dogłębny kontekst historyczny i osobiste historie.
⬤ Rzadko skupia się na RHAF, wypełniając lukę w historii lotnictwa wojskowego.
⬤ Zawiera interesujące anegdoty i szczegóły dotyczące samolotów i operacji.
⬤ Towarzyszą jej zdjęcia i ilustracje.
⬤ Wysoko ceniona przez osoby osobiście związane z tematem.
Wady:⬤ Zawiera nieścisłości i przekłamania.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że autorowi brakuje dogłębnych badań.
⬤ Krytyka anegdotycznych tekstów osłabiających naukową analizę.
⬤ Niektórzy doświadczeni czytelnicy oczekują wyższych standardów historycznej dokładności i głębi.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
On Spartan Wings: The Royal Hellenic Air Force in World War Two
Zawartość książki:
Rzadko zdarza się, by siły powietrzne brały udział w walce tak słabo przygotowane i uzbrojone, jak Królewskie Greckie Siły Powietrzne, gdy 28 października 1940 r. Włochy Mussoliniego wciągnęły Grecję w wojnę.
Bez ostrzeżenia, gdy włoskie siły przedarły się przez granicę z Albanii, mizerny skuteczny skład RHAF, 128 zdolnych do walki samolotów, z których większość była przestarzała, został skonfrontowany z 463 samolotami Regia Aeronautica, których piloci doskonalili swoje umiejętności podczas hiszpańskiej wojny domowej. Jednak po stronie greckiej, asy takie jak Marinos Mitralexis, ze swoim zuchwałym taranowaniem włoskiego bombowca piątego dnia wojny, zapewniły, że morale w RHAF pozostało wysokie. Mimo że RAF włączył się do walki z pomocą maszyn i siły roboczej, wojna powietrzna była nierówna od samego początku.
Pod koniec 1940 r.
RHAF został poważnie uszczuplony, choć poszczególni piloci i załogi nadal dzielnie walczyli. Koniec nadszedł w kwietniu 1941 roku, kiedy Hitler ruszył na ratunek Duce.
Luftwaffe zmiotła z nieba to, co pozostało z RHAF i jednostek RAF, które pozostały, by pomóc w jego ostatniej walce. Pojedyncza mira (eskadra), licząca zaledwie 5 Avro Ansonów, uciekła nietknięta do Egiptu, gdzie siły brytyjskie przygotowywały się na atak Rommla. Z tej małej eskadry wyrosły trzy pełne mirai, których piloci, teraz wyposażeni w nowoczesne samoloty, odegrali decydującą rolę w zwycięstwie aliantów pod El Alamein.
Do wyzwolenia Grecji w październiku 1944 r. jednostki RHAF w alianckich siłach powietrznych atakowały cele na Morzu Egejskim, we Włoszech i w Jugosławii. Niewielki wpływ na RHAF miał inspirowany przez komunistów bunt greckich sił w Egipcie, który na krótko zagroził neutralizacją greckiego wkładu.
Po zakończeniu II wojny światowej RHAF został wezwany do stawienia czoła groźbie próby przejęcia Grecji przez komunistów i odegrał ważną rolę w pokonaniu rebelii i uratowaniu kraju dla Zachodu. Skrupulatne badania przeplatane relacjami z pierwszej ręki sprawiają, że jest to odpowiedni hołd dla umiejętności i bohaterstwa greckich lotników oraz cenny opis zaniedbanego aspektu wojny powietrznej II wojny światowej.
