My Detachment: Pamiętnik

Opinie czytelników

Wspomnienia Tracy'ego Kiddera „My Detachment” odzwierciedlają jego doświadczenia jako porucznika armii amerykańskiej podczas wojny w Wietnamie, oferując mieszankę wglądu psychologicznego, szczerości i humoru. Podczas gdy wielu czytelników docenia jego szczery portret i styl narracji, niektórzy uważają książkę za mniej wciągającą niż inne jego prace, zauważając tendencję do introspekcji, która może umniejszać ogólne doświadczenie.

Książka jest interesująca i dobrze napisana, ukazując szczerość i psychologiczny wgląd Kiddera. Czytelnicy doceniają mieszankę humoru i powagi, a także unikalne spojrzenie na życie wojskowe. Zdolność Kiddera do przekazywania złożoności i moralnych dwuznaczności wojny jest często chwalona.

Niektórzy recenzenci stwierdzili, że książka jest zbyt introspektywna lub naiwna, co prowadzi do mniej wciągającej lektury w porównaniu z innymi dziełami Kiddera. Niektórzy czuli się rozczarowani brakiem tradycyjnych elementów opowieści wojennej i zauważyli, że narracja czasami wydawała się chaotyczna lub pozbawiona kierunku.

(na podstawie 53 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

My Detachment: A Memoir

Zawartość książki:

My Detachment to historia wojenna, jakiej jeszcze nie czytaliście, nieromantyczny portret młodego człowieka, który dorasta w kontrowersyjnej wojnie, która zdefiniowała pokolenie. W zadziwiająco szczerej, komicznej i poruszającej relacji ze swojej służby w Wietnamie, mistrz opowiadania Tracy Kidder po raz pierwszy pisze o sobie. Ten niezwykły pamiętnik ma szansę stać się klasykiem.

Kidder był oficerem wywiadu ROTC, zaledwie kilka miesięcy po ukończeniu college'u i spodziewał się przydziału w Stanach Zjednoczonych, kiedy jego rozkazy dotarły do Wietnamu. Tam, zakochany, niespokojny i melancholijny, próbował przejąć dowództwo nad swoim oddziałem, bandą ośmiu mniej lub bardziej nieokiełznanych ludzi, których zadaniem było raportowanie o lokalizacjach radiowych wroga.

W końcu nauczył się nie tylko nimi dowodzić, ale także śmiać się i pić z nimi, gdy dzielili nudę, bezcelowość i strach przed wojną. Razem szukali upiornego wroga, naprowadzając się na transmisje radiowe i przekazując informacje wywiadowcze zebrane przez innych. Kidder zdał sobie sprawę, że spędzi swój czas w Wietnamie, słuchając bitwy, ale nigdy jej nie doświadczając.

Z niezwykłą jasnością i dystansem Kidder spogląda na siebie z perspektywy trzech i pół dekady, wyznając, jak jako młody porucznik starał się zapożyczyć z otaczającej go tragedii i wyobrazić sobie siebie jako romantycznego bohatera. Bezlitośnie szczery, smutny i odkrywczy, My Detachment daje nam wojnę bez heroizmu, zachowując te rzadkie chwile odkupieńczej łaski pośród szaleństwa i niebezpieczeństwa. Oficerowie i żołnierze z My Detachment nie są ludźmi, którzy pojawiają się w filmach wojennych - są tymi, którzy pojawiają się tylko na wojnie i są niezapomniani.