Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przeplata biografię, lokalną historię, geografię i mity skupione wokół Allegheny Plateau, prezentując mieszankę tradycyjnych stylów poetyckich i nowoczesnej wrażliwości. Zawiera symboliczne zwierzęta i bada istotne tematy poprzez unikalne podejście narracyjne.
Zalety:Pisarstwo jest bogate i wciągające, łącząc różne style literackie i tematy. Autor stosuje naturalistyczny ton przypominający starszą poezję, jednocześnie integrując nowoczesne pomysły, tworząc głęboką eksplorację krajobrazów i mitów. Całość ma charakter narracyjny, który łączy poszczególne wiersze, sprawiając, że całość wydaje się spójna.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać tradycyjny styl poetycki za mniej przystępny lub odpowiadający współczesnym gustom. Złożoność tematów i stylów może również stanowić wyzwanie dla osób niezaznajomionych z odniesieniami literackimi.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Negro Mountain
Zawartość książki:
Międzygatunkowy zbiór poetycki, który zastanawia się nad ideą poetyckiego głosu, jednocześnie rozważając historię, biologię, szamanizm i kształty pamięci rasowej.
W końcowej części Negro Mountain C.S. Giscombe pisze: „Negro Mountain - której szczyt jest najwyższym punktem w Pensylwanii - jest domyślnym, między innymi sposobem myślenia o Wspólnocie Narodów”. Nazwana na cześć „incydentu”, w którym czarny mężczyzna został zabity podczas walki po stronie białych zniewolicieli przeciwko rdzennej ludności w XVIII wieku, góra ta jest obecna w cieniu w całym zbiorze; pojawia się, często pośrednio, w opisach wizji, reimaginacjach geografii, świadectwach o świecie „naturalnym” oraz spekulacjach i obserwacjach na temat rasy, seksualności i potworności. Wiersze te odnoszą się do lokalizacji, ale Giscombe - który przez dziesięć lat pracował w środkowej Pensylwanii - rozumie lokalizację jako praktykę, ciągłe „działanie sytuowania”.
Książka przeplata zakresy myślenia, z którymi sam poetycki głos może mieć kłopoty. Zwracając się do galerii postaci, Giscombe bada ich nieczystości i ambiwalencje jako sposób na zbadanie, jakie języki „liczą się” lub „nie liczą się” jako poezja. Odkrywa, że idea poezji jest wizjonerska, ale także badawcza i odkrywcza.
