Montaigne w butach do stodoły: Amator wędruje przez filozofię

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, „Montaigne in Barn Boots” otrzymał mieszane recenzje. Wielu czytelników docenia humor Michaela Perry'ego, wciągający styl pisania i sposób, w jaki przedstawia filozofię Montaigne'a w przystępny sposób. Jednak niektórzy czytelnicy uważają, że książka odbiega od zwykłych tematów Perry'ego i że zawiera nadmierne odniesienia akademickie i cytaty z Montaigne'a.

Pisarstwo jest opisywane jako prowokacyjne, zabawne i pomysłowe. Wielu recenzentów podkreśla mistrzowską zdolność Perry'ego do opowiadania historii, jego humor i wnikliwe refleksje na temat życia. Kilku fanów docenia wprowadzenie do filozofii Montaigne'a w przystępny sposób.

Niektórzy czytelnicy krytykują książkę za nadmierne skupienie się na cytatach Montaigne'a i akademickim żargonie, co czyni ją mniej przyjemną dla tych, którzy oczekują bardziej typowej narracji Michaela Perry'ego. Nieliczni fani tęsknią też za małomiasteczkową tematyką obecną we wcześniejszych dziełach Perry'ego, czując, że ta książka od nich odbiega.

(na podstawie 36 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Montaigne in Barn Boots: An Amateur Ambles Through Philosophy

Zawartość książki:

Uwielbiany pamiętnikarz i autor bestsellera Population: 485 zastanawia się nad lekcjami, jakich nauczył się od swojego nieprawdopodobnego alter ego, francuskiego renesansowego filozofa Michela de Montaigne'a.

"Podróż rozpoczęła się na noszach", pisze Michael Perry, opisując wyniszczającą kamicę nerkową, która doprowadziła go do odkrycia esejów Michela de Montaigne. Czytając filozofa w sposób, który przyrównuje do kurczaków dziobiących resztki - włączając w to te mrugające oczami momenty, gdy ptak przeżuwa coś zbyt dużego do przełknięcia - Perry próbuje dowiedzieć się, co może (dobrego i złego) o sobie w porównaniu z dawno zmarłym francuskim szlachcicem, który zaczął mówić po łacinie w wieku dwóch lat, poszedł do college'u zamiast do przedszkola, pracował dla królów i raz miał audiencję u papieża. Perry "ukończył szkołę jako bumpkin w stodole, który nadal uważa drugie miejsce w konkursie ortograficznym w szóstej klasie za intelektualny szczyt... i kiedyś przywitał się z Merle Haggardem na wózku golfowym".

Napisany w duchu eksploracji, a nie deklaracji, Montaigne in Barn Boots jest przyziemnym (jak wymawia się to nazwisko? ) spojrzeniem na idee filozofa "osadzonego w wieży zamkowej z widokiem na swoją winnicę", kierowanym przez środkowo-zachodniego Amerykanina piszącego "w pokoju nad garażem z widokiem na nieużywany chlew". Niezależnie od tego, czy chodzi o ogrodzenie pod napięciem, gaszenie pożarów, nieudaną naprawę ciężarówki czy karmienie kurczaków, Perry czerpie z każdego doświadczenia, aby zbadać tak różnorodne tematy, jak wiara, rasa, seks, aromaterapia i Prince. Ale jest także mistrzem akademii i estetyki, w książce, która ostatecznie wyłania się jako szczere, niezachwiane spojrzenie na istotną potrzebę bycia lepszym człowiekiem i obywatelem.