Ocena:
Autobiografia Herberta Simona, „Modele mojego życia”, jest refleksją nad jego wkładem w różne dziedziny, takie jak sztuczna inteligencja, psychologia i ekonomia. Oferuje wgląd w jego procesy myślowe i interdyscyplinarny charakter jego pracy, pokazując, jak poruszał się po życiu i środowisku akademickim. Chociaż książka dostarcza cennych lekcji i inspiracji, niektórzy czytelnicy zauważają, że jej akademicki styl pisania może być czasami trudny.
Zalety:Książka otwiera oczy i zapewnia głęboki wgląd w umysł Herberta Simona i jego interdyscyplinarne osiągnięcia. Jest łatwa do przeczytania dla ciekawskich i wypełniona świetną mieszanką historii, innowacji i osobistych opowieści. Czytelnicy docenią unikalne spojrzenie Simona na podejmowanie decyzji i wartość multidyscyplinarnego podejścia. Jest to wysoce zalecane dla studentów i profesjonalistów w dziedzinie zarządzania i podejmowania decyzji.
Wady:Książka jest czasami trudna do przeczytania ze względu na jej akademicki styl pisania. Niektóre części mogą wydawać się suche lub skomplikowane dla ogółu czytelników. Ponadto, choć wiele osób chwali treść, istnieje wzmianka o opóźnionej wysyłce niektórych egzemplarzy, co wskazuje na potencjalne problemy logistyczne.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Models of My Life
W tej szczerej i dowcipnej autobiografii laureat Nagrody Nobla Herbert A. Simon przygląda się swojej wybitnej i zróżnicowanej karierze, nieustannie zadając sobie pytanie, czy (i jak) to, czego nauczył się jako naukowiec, pomaga wyjaśnić inne aspekty jego życia.
Simon, genialny polimata w erze rosnącej specjalizacji, jest jednym z tych rzadkich uczonych, których praca definiuje dziedziny badań. Przekraczając linie dyscyplinarne w pół tuzinie dziedzin, historia Simona obejmuje eksplozję nauk informacyjnych, transformację psychologii przez paradygmat przetwarzania informacji oraz wykorzystanie symulacji komputerowej do modelowania zachowania wysoce złożonych systemów.
Teoria ograniczonej racjonalności Simona doprowadziła do Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii, a jego praca nad budową maszyn, które myślą - oparta na założeniu, że ludzka inteligencja to rządzona regułami manipulacja symbolami - położyła konceptualne podwaliny pod nową kognitywistykę. Później kontrastujące metafory labiryntu (pogląd Simona) i umysłu (sieci neuronowe) zdominowały debatę na temat sztucznej inteligencji.
Książka zawiera również ciepłą relację z udanego małżeństwa i nieskonsumowanego romansu, listy do dzieci, felietony, opowiadanie oraz polityczne i osobiste intrygi w środowisku akademickim.
