Mitologia pracy: jak kapitalizm trwa wbrew sobie

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają różne perspektywy książki Petera Fleminga, przy czym wielu czytelników uważa ją za wnikliwą i prowokującą do myślenia, podczas gdy inni krytykują jej złożoność i postrzegany brak praktycznych rozwiązań. Książka krytykuje współczesną kulturę pracy, kapitalizm i wyzysk pracowników, sugerując pilną potrzebę zmian w dyskursie dotyczącym pracy. Czytelnicy są jednak podzieleni co do jej przystępności, głębi i ogólnego tonu, od pouczającego po zbyt abstrakcyjny i pesymistyczny.

Książka jest chwalona za wnikliwą krytykę współczesnego kapitalizmu i kultury pracy, wciągające główne przesłanie i zdolność do wyrażania wspólnych uczuć pracowników. Wielu czytelników uznało ją za prowokującą do myślenia i istotną, szczególnie w świetle aktualnych kwestii związanych z miejscem pracy, a niektórzy docenili wyzwanie rzucone przyjętym normom dotyczącym pracy.

Krytycy podkreślają, że akademicki język książki może być nieprzenikniony i że brakuje w niej praktycznych rozwiązań, często uchodząc za gorzką krytykę, a nie dając nadzieję na zmianę. Niektórzy recenzenci czuli się przytłoczeni jej naukowym podejściem, co prowadziło do dezorientacji co do zamierzonej grupy odbiorców. Kilka recenzji opisywało książkę jako zbyt radykalną lub wypełnioną lewicową retoryką, co utrudniało niektórym czytelnikom zaangażowanie się w nią.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mythology of Work: How Capitalism Persists Despite Itself

Zawartość książki:

Był kiedyś czas, kiedy „praca” była nierozerwalnie związana z przetrwaniem i samozachowaniem; kiedy rolnik orał ziemię, aby jego rodzina mogła jeść. Ale słońce już dawno zaszło nad tym idyllicznym obrazem, a to, co kiedyś było integralną częścią życia, powoli przekształciło się w bolesny i bezsensowny rytuał, kolonizujący prawie każdą część naszego życia - niekończący się i nieunikniony.

W The Mythology of Work Peter Fleming bada, w jaki sposób neoliberalne społeczeństwo wykorzystuje rytuał pracy (i groźbę jego zaprzeczenia) do utrzymania późnokapitalistycznego porządku klasowego. W miarę jak nasze społeczeństwo przekształca się w fabrykę, która nigdy nie śpi, praca staje się uniwersalnym punktem odniesienia dla wszystkiego innego, pozbawionym jakiejkolwiek moralnej lub politycznej wartości.

Łącząc teorię krytyczną z niedawnymi doniesieniami o samobójstwach związanych z pracą, paranoi wywołanej pracą w biurze, strachu przed relaksem, sadyzmie menedżerów i cynicznych kampaniach społecznej odpowiedzialności biznesu, Fleming maluje ponury obraz neoliberalnego kapitalizmu, w którym ekonomiczne i emocjonalne dysfunkcje społeczeństwa niewolników płacowych znacznie przewyższają jego rzekome korzyści.