Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia prowokującą do myślenia teorię na temat koncepcji miłości, sugerując, że jest ona spleciona z uczuciem wyobcowania i cierpienia. Podczas gdy autor argumentuje, że ten stan błędu jest niezbędny dla ludzkiej kondycji, jest krytykowany za ograniczoną perspektywę agencji społecznej i za nieuznawanie podobnych teorii innych myślicieli.
Zalety:Książka oferuje fascynującą i oryginalną teorię na temat miłości, łącząc ją z szerszymi tematami egzystencjalnymi i historycznym kontekstem alienacji. Wgląd w to, w jaki sposób miłość może stworzyć poczucie sensu pomimo cierpienia, jest przekonujący, a pisanie zachęca do krytycznego myślenia na temat często przyjmowany za pewnik.
Wady:Punkt widzenia autora może być zbyt ponury i lekceważący potencjał konstruowania świata z podmiotowością społeczną. Co więcej, teoria nie jest tak oryginalna, jak ją przedstawia, z precedensami w pracach myślicieli takich jak Lacan. Wyzywające idee książki mogą być również zbyt niepokojące dla niektórych czytelników, co prowadzi do jej zaniedbania.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Love: A New Understanding of an Ancient Emotion
Zawartość książki:
Jaki jest prawdziwy cel miłości? Dlaczego jest tak bezwzględnie selektywna w wyborze ukochanych osób? Dlaczego w ogóle kochamy?
Odpowiadając na te pytania, Simon May rozwija radykalnie nowe rozumienie miłości jako emocji, którą odczuwamy wobec kogokolwiek lub czegokolwiek, czego doświadczamy jako ugruntowania naszego życia - jako oferowania nam możliwości domu w świecie, który niezwykle cenimy. Postrzega miłość jako motywowaną obietnicą ontologicznego zakorzenienia, a nie, jak twierdzi dwa tysiące lat tradycji, pięknem lub dobrem, poszukiwaniem całości, cnotą, pożądaniem seksualnym lub reprodukcyjnym, współczuciem, altruizmem lub empatią, lub, w jednym z dominujących dziś poglądów, brakiem jakichkolwiek cech ukochanej osoby.
Argumentując, że takie założycielskie zachodnie mity, jak Odyseja i wezwanie Abrahama przez Boga do Kanaanu w Biblii, stanowią mocny przykład jego nowej koncepcji miłości, May ponownie bada związek miłości z pięknem, seksem i dobrocią w świetle tej koncepcji, oferując między innymi nową teorię piękna - i sugerując, wbrew Platonowi, że możemy kochać innych za ich brzydotę (jednocześnie postrzegając ich jako pięknych).
Wreszcie, proponuje, że w świecie zachodnim miłość romantyczna stopniowo ustępuje miejsca miłości rodzicielskiej jako najbardziej cenionej formie miłości: a mianowicie miłości, bez której życie nie jest uważane za kompletne lub prawdziwie kwitnące. May wyjaśnia, dlaczego dzieciństwo stało się świętością, a doskonałość w rodzicielstwie nadrzędnym ideałem - a także papierkiem lakmusowym zdrowia moralnego społeczeństwa. Czyniąc to, argumentuje, że dziecko jest pierwszym prawdziwie nowoczesnym najwyższym obiektem miłości: pierwszym, który w pełni odzwierciedla to, co Nietzsche nazwał śmiercią Boga.
