Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia fascynującą teorię na temat natury miłości, argumentując, że jest ona zakorzeniona w ludzkiej alienacji i cierpieniu. Autor, May, sugeruje, że miłość służy jako fałszywa obietnica satysfakcji i znaczenia, która jest niezbędna dla ludzkiej kondycji. Chociaż przedstawione spostrzeżenia są przekonujące, niektórzy czytelnicy uważają, że pomysły są nieoryginalne i niepokojące, odzwierciedlając społeczny opór przed konfrontacją z bolesnymi prawdami o miłości.
Zalety:⬤ Oferuje przekonującą i głęboką teorię na temat natury miłości i jej powiązań z ludzką alienacją i cierpieniem.
⬤ Angażuje się w historyczne spojrzenie na miłość, zwłaszcza jej wzrost w czasach współczesnych.
⬤ Zachęca do krytycznego myślenia o normach społecznych dotyczących miłości i związków.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy postrzegają idee jako nieoryginalne, sugerując, że pochodzą one od wcześniejszych myślicieli, takich jak Lacan.
⬤ Teorie mogą być postrzegane jako niepokojące lub niepokojące, potencjalnie alienując niektórych odbiorców.
⬤ Książka może pozostać zignorowana, ponieważ podważa głęboko zakorzenione przekonania na temat miłości, których kwestionowanie jest dla wielu osób niewygodne.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Love: A New Understanding of an Ancient Emotion
Zawartość książki:
Jaka jest prawdziwa intencja miłości? Dlaczego miłość może być tak bezwzględnie selektywna? Jaki jest jej związek z seksem, pięknem i dobrem? I czy dziecko jest teraz najwyższym obiektem miłości?
Odpowiadając na te pytania, Simon May rozwija radykalnie nowe rozumienie miłości jako emocji, którą odczuwamy wobec kogokolwiek lub czegokolwiek, czego doświadczamy jako podstawy naszego życia - jako oferującej nam możliwość domu w świecie, który niezwykle cenimy. Postrzega miłość jako motywowaną obietnicą ontologicznego zakorzenienia, a nie, jak twierdzi dwa tysiące lat tradycji, pięknem lub dobrem, poszukiwaniem całości, cnotą, pożądaniem seksualnym lub reprodukcyjnym, współczuciem, altruizmem lub empatią, lub, w jednym z dominujących dziś poglądów, brakiem jakichkolwiek cech ukochanej osoby.
Argumentując, że takie założycielskie zachodnie mity, jak Odyseja i wezwanie Abrahama przez Boga do Kanaanu w Biblii, stanowią mocny przykład jego nowej koncepcji miłości, May ponownie bada związek miłości z pięknem, seksem i dobrocią w świetle tej koncepcji, oferując między innymi nową teorię piękna - i sugerując, wbrew Platonowi, że możemy kochać innych za ich brzydotę (jednocześnie postrzegając ich jako pięknych).
Wreszcie, proponuje, że w świecie zachodnim miłość romantyczna stopniowo ustępuje miejsca miłości rodzicielskiej jako najbardziej cenionej formie miłości: a mianowicie miłości, bez której życie nie jest uważane za kompletne lub prawdziwie kwitnące. May wyjaśnia, dlaczego dzieciństwo stało się świętością, a doskonałość w rodzicielstwie nadrzędnym ideałem - a także papierkiem lakmusowym zdrowia moralnego społeczeństwa. Czyniąc to, argumentuje, że dziecko jest pierwszym prawdziwie nowoczesnym najwyższym obiektem miłości: pierwszym, który w pełni odzwierciedla to, co Nietzsche nazwał śmiercią Boga.
Czytelnicy znajdą Miłość ekscytująco nową, a jednocześnie natychmiast rozpoznawalną - to paradoks w samym sercu miłości i to właśnie osiągnął Simon May. --Los Angeles Review of Books
