Miasto Boga: Księgi XIII-XXII

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają znaczenie i historyczną wagę „Miasta Bożego” św. Augustyna, zwracając uwagę na jego wnikliwą eksplorację kwestii moralnych i teologicznych istotnych zarówno dla późnego Cesarstwa Rzymskiego, jak i współczesnych czytelników. Chociaż książka jest chwalona za intelektualną głębię i przystępność myśli Augustyna, spotyka się również z krytyką za długie fragmenty, pewne kwestie związane z tłumaczeniem i fizyczną prezentację w niektórych wydaniach.

Książka jest postrzegana jako klasyk z głębokim wglądem we wczesną myśl chrześcijańską, oferując cenną perspektywę historyczną. Czytelnicy doceniają miejsce na notatki, przejrzystość tłumaczenia w niektórych wydaniach oraz układ umożliwiający łatwy dostęp do materiału. Wielu uważa, że dzieło Augustyna jest intelektualnie stymulujące i istotne dla współczesnych dyskusji na temat wiary.

Krytyka obejmuje długość książki, którą niektórzy uważają za nużącą lub nudną. Pojawiają się skargi dotyczące kwestii związanych z tłumaczeniem, takich jak nieprzetłumaczone fragmenty, oraz fizycznych problemów z niektórymi wydaniami, w tym małą lub trudną do odczytania czcionką i nieodpowiednią oprawą. Niektórzy czytelnicy uważali również, że argumenty zawarte w książce są przestarzałe lub naiwne z perspektywy współczesnych studiów biblijnych.

(na podstawie 51 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The City of God: Books XIII-XXII

Zawartość książki:

DUŻE WYDANIE DRUKOWANE, czytelny układ, kompletne przypisy (>1000).

"Miasto Boga dla tych, którzy potrafią je zrozumieć, zawiera tajemnicę śmierci i życia, wojny i pokoju, piekła i nieba" - Thomas Merton.

"Spośród wszystkich świętych, Augustyn jest prawdopodobnie tym, który, jak to określają kwakrzy, 'mówi najwyraźniej o naszej kondycji'. Dziś, tak jak piętnaście stuleci temu." - Anne Fremantle, Saints Alive.

Augustyn napisał Miasto Boga (De civitate Dei contra paganos), traktat filozoficzny uzasadniający chrześcijaństwo, około 413-426 CE. Mając na celu umocnienie chrystianizacji świata rzymskiego, święty Augustyn poprowadził jedną z największych bitew przeciwko herezji. Jego zamiłowanie do retoryki w połączeniu z nieustępliwymi poszukiwaniami filozoficznymi utorowało mu drogę do historycznego dziedzictwa aż po dziś dzień. Wywarł wpływ na prace Tomasza z Akwinu i Jana Kalwina oraz wielu innych teologów na przestrzeni wieków.

Pierwsza część (Księgi I-X) jest polemiczną krytyką rzymskiej religii i filozofii, odpowiadającą Ziemskiemu Miastu. Druga połowa Miasta Bożego (księgi XI-XXII) poświęcona jest obronie chrześcijaństwa przez Augustyna w kontekście jego filozofii i teologii historii.

KSIĘGI XIII-XXII - dostępne również Miasto Boga - KSIĘGI I-XII.

Fragmenty: "Zgodnie z tym, dwa miasta zostały utworzone przez dwie miłości: ziemskie przez miłość siebie, nawet do pogardy Boga; niebiańskie przez miłość Boga, nawet do pogardy siebie. Pierwsze, jednym słowem, chwali się w sobie, drugie w Panu. Bo jeden szuka chwały u ludzi, ale największą chwałą drugiego jest Bóg, świadek sumienia. Jeden podnosi głowę we własnej chwale; drugi mówi do swojego Boga: "Ty jesteś moją chwałą i podnosicielem mojej głowy".1 W jednym książęta i narody, które ujarzmia, są rządzeni przez miłość do rządzenia; w drugim książęta i poddani służą sobie nawzajem w miłości, ci drudzy są posłuszni, podczas gdy pierwsi myślą o wszystkich.

Jedno rozkoszuje się swoją własną siłą, reprezentowaną w osobach swoich władców; drugie mówi do swojego Boga: "Będę Cię miłował, Panie, mocy moja". "2 I dlatego mędrcy z jednego miasta, żyjący według człowieka, szukali korzyści dla swoich ciał lub dusz, lub obu, a ci, którzy poznali Boga, "nie chwalili Go jako Boga, ani nie byli wdzięczni, ale stali się próżni w swoich wyobrażeniach, a ich głupie serce zostało zaciemnione; mieniąc się być mądrymi" - to znaczy chlubiąc się własną mądrością i będąc opętani pychą - "stali się głupcami i zamienili chwałę nieskalanego Boga na obraz podobny skażonemu człowiekowi i ptactwu, i czworonożnym zwierzętom, i pełzającym istotom". " Byli bowiem albo przywódcami, albo naśladowcami ludu w adorowaniu obrazów, "i czcili i służyli stworzeniu bardziej niż Stwórcy, który jest błogosławiony na wieki". "3 Ale w drugim mieście nie ma ludzkiej mądrości, lecz tylko pobożność, która oddaje należną cześć prawdziwemu Bogu i szuka swojej nagrody w społeczności świętych, świętych aniołów i świętych ludzi, "aby Bóg był wszystkim we wszystkich"" (1 Ps. 3:3; 2 Ps. 18:1; 3 Rz. 1:21-25; 4 1 Kor. 15:28).