Mgła: Powieść tragikomiczna

Opinie czytelników

Recenzje książki Miguela de Unamuno „Mgła” (Niebla) łączą w sobie podziw i krytykę. Czytelnicy chwalą jej filozoficzną głębię, rozwój postaci i emocjonalny rezonans, opisując ją jako klasykę, która zmaga się z głębokimi tematami egzystencji, miłości i autonomii. Niektórzy recenzenci uznali jednak, że tłumaczenie jest niedostateczne, a tempo akcji można by poprawić.

⬤ Głęboka filozoficzna eksploracja tematów takich jak miłość, życie i natura pisania.
⬤ Dobrze rozwinięte postacie i wciągająca narracja.
⬤ Humorystyczny i wnikliwy, łączący egzystencjalne pytania z zabawną fabułą.
⬤ Wysoko ceniona jako klasyka literatury, która oferuje wiele warstw interpretacji.
⬤ Niektórzy czytelnicy zalecają zapoznanie się z książką w oryginalnej hiszpańskiej wersji językowej.

⬤ Problemy z jakością tłumaczenia, które niektórzy czytelnicy uznali za niezręczne lub rozpraszające.
⬤ Niektórzy recenzenci uważali, że czas dostawy książki mógłby ulec poprawie.
⬤ Niektórzy uznali fabułę za dziwną lub trudną do początkowego zrozumienia.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mist: A Tragicomic Novel

Zawartość książki:

Miguel de Unamuno, wielka postać kontrowersji politycznych, filozoficznych i literackich, był niekwestionowanym intelektualnym liderem genialnego Pokolenia 1898 roku, które zapoczątkowało drugi złoty wiek hiszpańskiej kultury. W ogromnym i zróżnicowanym dorobku pisarza, żadne dzieło nie oddaje jego intelektualnej spuścizny lepiej niż Mgła, będąca pomnikiem powieści filozoficznej i arcydziełem nowoczesnej fikcji eksperymentalnej.

Pomijając konwencje akcji, czasu i miejsca oraz analizy postaci, Mgła opiera się całkowicie na dialogu, który ujawnia zmagania tego, co Unamuno nazwał „agonistami”. Należą do nich Augusto Perez, rozpieszczony syn niedawno zmarłej matki; podstępna, intrygująca Eugenia, którą Augusto obsesyjnie idealizuje; oraz pies Augusto, Orfeo, który wygłasza mowę pogrzebową po śmierci swojego pana. Mist zawiera nawet rozdział wyjaśniający teorię antypowieści Unamuno.

Przewidując późniejszych pisarzy, takich jak Albert Camus i Jean-Paul Sartre, Unamuno wykorzystał fikcję jako narzędzie do eksploracji tematów filozoficznych. Opublikowana po raz pierwszy w 1914 roku Mgła była przykładem nowego rodzaju powieści, w której Unamuno dążył do rozbicia konwencjonalnych iluzji rzeczywistości. Jest to antypowieść, która ironicznie traktuje swoją fikcyjność. To historyczne wznowienie zawiera przedmowę Teodora Ziółkowskiego.