Metoda i szaleństwo: Ukryta historia izraelskich ataków na Strefę Gazy

Opinie czytelników

Książka Normana Finkelsteina bada wydarzenia związane z operacją „Płynny ołów” w Strefie Gazy, podkreślając zbrodnie wojenne popełnione głównie przez Izrael, a jednocześnie odnosząc się do złożoności konfliktu. Autor przedstawia obszerne badania i narrację, która ujawnia fakty często tłumione w mediach głównego nurtu. Wiele recenzji chwali Finkelsteina za jego uczciwość, umiejętności analityczne i szczegółową dokumentację, choć niektórzy krytykują go za nieuwzględnienie pewnych aspektów ekonomicznych.

Dobrze zbadana, wnikliwa narracja, doskonała dokumentacja, ostre oskarżenie obu zaangażowanych stron, podkreśla tłumione fakty dotyczące konfliktu izraelsko-palestyńskiego, mocne podejście analityczne oraz osobistą wiarygodność i uczciwość Finkelsteina.

Niektórzy recenzenci zauważyli, że książka może być trudną lekturą ze względu na przedstawioną brutalność i że brakuje w niej dyskusji na temat motywacji ekonomicznych związanych z rezerwami gazu ziemnego w Strefie Gazy.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Method and Madness: The Hidden Story of Israel's Assaults on Gaza

Zawartość książki:

W ciągu ostatnich pięciu lat Izrael przeprowadził trzy poważne ataki na 1,8 miliona Palestyńczyków uwięzionych za blokadą Strefy Gazy. Łącznie operacje „Płynny Ołów” (2008-9), „Filar Obrony” (2012) i „Protective Edge” (2014) doprowadziły do śmierci około 3700 Palestyńczyków. W międzyczasie w inwazjach zginęło łącznie 90 Izraelczyków.

Na pierwszy rzut oka, ta seria ogromnie nieproporcjonalnych ataków często wydawała się szaleńcza i patologiczna. Wysocy rangą izraelscy politycy nie zniechęcali do takiego postrzegania, a wręcz aktywnie je wspierali. Po atakach z lat 2008-9 ówczesna minister spraw zagranicznych Izraela, Tzipi Livni, chwaliła się: „Izrael wykazał się prawdziwym chuligaństwem podczas ostatniej operacji, której się domagałam”.

Jednak, jak pokazuje Norman G. Finkelstein w tej zwięzłej, zmieniającej paradygmat nowej książce, bliższe zbadanie motywów Izraela ujawnia państwo, którego wielokrotne uciekanie się do dzikiej wojny jest dalekie od irracjonalności. Ataki Izraela mają raczej na celu sabotowanie możliwości zawarcia kompromisowego pokoju z Palestyńczykami, nawet na korzystnych dla niego warunkach.

Przyglądając się również machinacjom wokół sponsorowanego przez ONZ raportu Goldstone'a z 2009 r. oraz daremnej próbie Turcji, by domagać się zadośćuczynienia w ONZ za zabicie jej obywateli podczas ataku na flotyllę wolności w Strefie Gazy w 2010 r., Finkelstein dokumentuje, jak Izrael wielokrotnie unikał odpowiedzialności za to, co obecnie powszechnie uznaje się za zbrodnie wojenne.

Co więcej, Finkelstein pokazuje, że choć żadna ze stron nie może pochwalić się wyraźnym zwycięstwem w tych konfliktach, to wynikający z nich impas pozostaje o wiele bardziej znośny dla Izraelczyków niż dla oblężonych obywateli Gazy. Twierdzi on, że strategia masowych protestów bez użycia przemocy może być bardziej obiecująca dla palestyńskiego zwycięstwa niż opór militarny, niezależnie od tego, jak odważny by on nie był.