Metafizyczne zasady rachunku nieskończoności

Opinie czytelników

Książka Rene Guenona jest opisywana jako wymagająca, ale satysfakcjonująca lektura, która oferuje głębokie spostrzeżenia. Obejmuje złożone pomysły i precyzyjny styl pisania, który głęboko rezonuje z czytelnikami, choć może wydawać się bardziej wyspecjalizowany w porównaniu do innych jego prac.

Unikalny głos i głębokie spostrzeżenia, satysfakcjonujące pomimo tego, że stanowią wyzwanie, precyzyjny styl pisania, warte przeczytania i ponownego przeczytania, zapewnia głębokie medytacje na złożone tematy.

Trudna do przeczytania, może być bardziej specjalistyczna w porównaniu do innych jego prac, wymaga znacznego wysiłku, aby w pełni ją docenić.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Metaphysical Principles of the Infinitesimal Calculus

Zawartość książki:

Wczesne i trwałe zainteresowanie Gu Nona matematyką, podobnie jak Platona, Pascala, Leibnitza i wielu innych znaczących metafizyków, biegnie jak szkarłatna nić przez jego doktrynalne studia. W tym późnym tekście, opublikowanym zaledwie pięć lat przed jego śmiercią, Gu non poświęca cały tom pytaniom dotyczącym natury granic i nieskończoności w odniesieniu do rachunku różniczkowego zarówno jako dyscypliny matematycznej, jak i symboliki ścieżki wtajemniczenia.

Książka ta rozszerza zatem i uzupełnia symbolikę geometryczną, którą stosuje w innych pracach, zwłaszcza w The Symbolism of the Cross, The Multiple States of the Being i Symbols of Sacred Science. Według Gu non, pojęcie "nieskończonej liczby" jest sprzecznością w terminach. Nieskończoność jest koncepcją metafizyczną na wyższym poziomie rzeczywistości niż ilość, gdzie wszystko, co można wyrazić, to nieokreśloność, a nie nieskończoność.

Ale chociaż ilość jest jedynym poziomem uznawanym przez współczesną naukę, liczby, które ją wyrażają, również posiadają cechy, a ich ilościowy aspekt jest jedynie ich zewnętrzną powłoką. Nasze dzisiejsze poleganie na matematyce przybliżenia i prawdopodobieństwa tylko jeszcze bardziej ukrywa "jakościową matematykę" starożytnego świata, która przychodzi do nas najbardziej bezpośrednio poprzez tradycję pitagorejsko-platońską.