Manalive

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, „Manalive” G.K. Chestertona jest chwalony za humor, filozoficzną głębię i wciągającą historię skupioną wokół ekscentrycznego bohatera Innocenta Smitha, który wnosi ożywienie do przyziemnego życia grupy. Jednak niektórzy czytelnicy uważali, że tempo jest powolne, a niektóre wydania cierpiały z powodu błędów formatowania i drukowania.

⬤ Rozkoszny humor
⬤ bogaty w głębokie przesłanie na temat życia i miłości
⬤ sprytny i dowcipny styl pisania
⬤ intrygująca fabuła z nieoczekiwanymi zwrotami akcji
⬤ mocny rozwój postaci
⬤ świetny komentarz na temat życia i romansu
⬤ dobrze rezonuje ze współczesnymi tematami, mimo że został napisany sto lat temu.

⬤ Tempo może być powolne na początku
⬤ niektórym czytelnikom trudno było nadążyć
⬤ przypadki błędów drukarskich i słabego formatowania w niektórych wydaniach
⬤ niektóre sekcje mogą wydawać się nużące lub zbyt skomplikowane.

(na podstawie 42 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Manalive to jedna z najpopularniejszych powieści G.K. Chestertona i jedno z jego najbardziej religijnych dzieł fikcji.

Powieść ta wyraża filozoficzną i religijną filozofię autora oraz jego idee chrześcijaństwa i "świętego głupca". Podzielona na dwie części, z których każda śledzi przygody i wyczyny Innocenta Smitha, niezwykłego i tajemniczego lokatora, który nagle pojawia się w londyńskich pokojach Beacon House. Wybitnie ekscentryczny Smith wkrótce staje się centrum atrakcji w dawniej zwyczajnych rezydencjach. Tworzy on również stanowisko Wysokiego Sądu Beacon jako środek rozstrzygania sporów między mieszkańcami.

Chociaż wybryki Smitha skutkują ogólnym wzrostem harmonii i dobrych stosunków w rezydencji, fabuła zagęszcza się, gdy lekarze przybywają z wiadomością, że jest poszukiwany za kilka zarzutów. W związku z tym zostaje on skierowany do stworzonego przez siebie Sądu Najwyższego i rozpoczyna się dramat nad tym, czy Niewinny Smith jest winny, czy - jak sugeruje jego imię - niewinny.

Z pozoru lekka komedia tajemnic, Manalive jest znacząca ze względu na echo dawnych dzieł literackich, takich jak Idiota Dostojewskiego, zachowując jednocześnie filozoficzny podtekst.