M1 Garand

Opinie czytelników

Książka o M1 Garand oferuje wszechstronny przegląd historii, rozwoju i użytkowania broni. Służy jako pouczające wprowadzenie dla entuzjastów i kolekcjonerów, ale niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej głębi w niektórych obszarach i opiera się w dużej mierze na innych tekstach.

Szczegółowy opis historyczny, łatwy w czytaniu, przyjemny dla posiadaczy M1 Garand, dobre źródło wprowadzające, ładne ilustracje i wnikliwe tło dla wariantów takich jak M1A. Wielu czytelników docenia jasny styl autora i poleca książkę jako dobry zakup.

Niektórzy czytelnicy uważają, że książce brakuje głębi w środkowych i późnych sekcjach historycznych, cytując dużo z innej książki. Jest postrzegana jako niewystarczająco szczegółowa dla tych, którzy szukają kompleksowego studium, a kilka recenzji wspomina, że jest nieco krótka.

(na podstawie 42 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The M1 Garand

Zawartość książki:

M1 Garand dał amerykańskiej piechocie przewagę podczas II wojny światowej. Strzelał szybciej i dalej niż karabiny piechoty wroga i trafiał mocniej.

Nie mniejszy autorytet w dziedzinie zabijania wroga niż generał George S. Patton nazwał Garanda "najwspanialszym narzędziem bojowym, jakie kiedykolwiek wymyślono". W czasach, gdy siły przeciwnika były uzbrojone w karabiny samopowtarzalne, żołnierze amerykańscy dysponowali wysoce niezawodnym karabinem samopowtarzalnym.

Była to główna broń piechoty armii amerykańskiej podczas II wojny światowej, uwielbiana przez żołnierzy ze względu na jej wytrzymałość i gotowość do użycia w razie potrzeby.

W większości bitew szybkostrzelność Garanda w połączeniu z potężnym nabojem. 30-06 dawała żołnierzom USA wyraźną przewagę.

Ośmio nabojowe magazynki używane do ładowania M1 Garand były jednak postrzegane z mieszanymi uczuciami przez żołnierzy w terenie. Osiem nabojów nie było zbyt dużą pojemnością magazynka dla karabinu samopowtarzalnego, co wymagało częstego przeładowywania podczas walki. Niektórzy żołnierze Armii i Korpusu Piechoty Morskiej uważali, że charakterystyczny "twang", gdy magazynek Garanda był wyrzucany, gdy był pusty, ostrzegał wroga, że żołnierze przeładowują i skutkował atakiem.

Problem ten mógł być jednak wyolbrzymiany, gdyż doświadczeni żołnierze nie opróżniali broni w tym samym czasie. Była to również wyjątkowo ciężka broń, w przeciwieństwie do znacznie lżejszego karabinka M1. Pomimo swojej wagi i problemów z magazynkami, Garand stał się kluczowym narzędziem do zabijania ludzi podczas wojny, a wielu amerykańskich weteranów uważa go za jeden z kluczowych powodów, dla których przetrwali wojnę, jak to zwięźle skomentował jeden z weteranów: "Pozwoliłem mojemu Garandowi mówić".