Luis de Camoes - Lusiada - część I

Oryginalny tytuł:

Luis de Camoes - The Lusiad - Part I

Zawartość książki:

Luis Vaz de Camoes, bez wątpienia, pozostaje do dziś najważniejszym poetą języka portugalskiego i był mentorem dla wielu ze swoją twórczością na przestrzeni wieków i wszędzie tam, gdzie dotarło Imperium Portugalskie lub jego żeglarze, lub gdzie mówiono w jego języku - od Brazylii i Afryki, przez samą Portugalię, po Indie i Daleki Wschód. Za jego życia imperium portugalskie szybko się rozwijało i był to być może złoty wiek dla Portugalii w wielu dziedzinach. Jego poezja liryczna wykazała się takim mistrzostwem, że dla wielu jego talent jest równy Szekspirowi, Homerowi czy Dantemu. Z wersami tak obejmującymi i prawdziwymi jak "em varias flamas variamente ardia" ("spaliłem się w wielu płomieniach") trudno się nie zgodzić. Prawdopodobnie urodził się w 1524 roku, ale nie wiadomo gdzie. W Konstancji znajduje się poświęcony mu pomnik, który wraz z Lizboną, Coimbrą i Alenquer rywalizuje o miano miejsca jego narodzin. Wiadomo, że był jedynakiem pochodzącym z zanikającej rodziny starej arystokracji. Jego ojciec wyjechał do Indii w poszukiwaniu fortuny i zmarł w Goa. Jego matka później ponownie wyszła za mąż i wczesne życie Camoesa było finansowo wygodne. Kształcił się w kościele katolickim, a następnie uczęszczał na Uniwersytet w Coimbrze, co dało mu dostęp do szerokiego zakresu literatury klasycznej i współczesnej. Oprócz ojczystego portugalskiego czytał po łacinie i włosku oraz pisał poezję po hiszpańsku. Z jego prac można wywnioskować, że Camoes był człowiekiem wszechstronnie wykształconym i oczytanym.

Potrafił wykorzystać tę wiedzę i wpływy do pisania pięknej i trwałej poezji. Camoes był romantykiem i plotkowano, że zakochał się w damie oczekującej na królową, a także w księżniczce Marii. Prawdopodobnie z powodu niedyskrecji związanych z tymi romansami został wygnany z Lizbony i zaciągnął się do zamorskiej milicji, gdzie stracił wzrok w prawym oku i ostatecznie wrócił do Lizbony. Prowadził teraz cyganeryjny styl życia, a w wyniku awantury zranił członka królewskich stajni. Został uwięziony, ale jego matka skutecznie błagała o jego uwolnienie, co wiązało się z zapłaceniem wysokiej grzywny i odbyciem trzyletniej służby w milicji na Wschodzie, po czym objął stanowisko w Makau. W tym czasie rozbił się na statku, a niektórzy romantycy twierdzą, że wypłynął na brzeg, trzymając w górze rękopis swojego niedokończonego eposu.

Os Lusiadas, poetycka opowieść o tym, jak Vasco da Gama odkrył Indie. Po powrocie do Lizbony, w 1570 roku, ukończył, a następnie opublikował dwa lata później "Os Lusiadas", arcydzieło, za które jego talent poetycki został zasłużenie doceniony. W lipcu tego samego roku otrzymał królewską emeryturę, prawdopodobnie jako rekompensatę zarówno za służbę w Indiach, jak i napisanie Os Lusiadas. Luis Vaz de Camoes zmarł w 1580 roku 10 czerwca, przypadkowo w dniu święta narodowego Portugalii, i został pochowany w klasztorze Jeronimos w Lizbonie.