Losing Ground: Amerykański ekologizm pod koniec XX wieku

Opinie czytelników

Książka Marka Dowiego, choć napisana w połowie lat dziewięćdziesiątych, pozostaje aktualna do dziś, szczególnie w swojej krytyce głównego nurtu organizacji ekologicznych w USA i ich malejącego wpływu. Recenzent docenia spostrzeżenia Dowiego na temat różnych grup ekologicznych, które nadają priorytet różnym kwestiom wykraczającym poza ochronę dzikiej przyrody.

Krytyka Dowie'ego pod adresem uznanych organizacji ekologicznych jest wnikliwa i wciąż aktualna. Podkreśla różnorodność ruchów ekologicznych, pokazując, że nie wszystkie grupy koncentrują się na tych samych kwestiach. Książka zachęca czytelników do rozważenia zmieniającego się krajobrazu politycznego i potrzeby skutecznego rzecznictwa.

Książka może być uważana za przestarzałą, ponieważ została napisana w połowie lat 90-tych, co może wpływać na jej znaczenie dla obecnych kwestii i ruchów ekologicznych. Niektórzy mogą uważać, że obserwacje nie odnoszą się do najnowszych wydarzeń w polityce środowiskowej i aktywizmie.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Losing Ground: American Environmentalism at the Close of the Twentieth Century

Zawartość książki:

Najnowsza historia pełna kompromisów i kapitulacji zepchnęła niegdyś obiecujący i skuteczny ruch polityczny na skraj nieistotności. Tak twierdzi Mark Dowie w tej prowokacyjnej krytyce głównego nurtu amerykańskiego ruchu ekologicznego.

Dowie, płodny, wielokrotnie nagradzany dziennikarz, który ujawnił historie o Dalkon Shield i Fordzie Pinto, przedstawia wnikliwą, pouczającą i często potępiającą relację z ruchu, który wielu historyków i komentatorów społecznych oczekiwało kiedyś, że będzie najbardziej znaczący w tym stuleciu. Ujawnia wewnętrzne historie stojące za niezaprzeczalnymi triumfami amerykańskiego ekologizmu i jego całkiem niepotrzebnymi porażkami. Dowie snuje urzekającą opowieść, od początków ruchu ekologicznego jako garstki klubów łowieckich i wędkarskich bogatych białych mężczyzn, poprzez jego ewolucję w latach 60.

i 70. w potężną siłę polityczną, która stworzyła przełomowe ustawodawstwo środowiskowe, egzekwowane agresywnymi procesami sądowymi, aż po strategię "trzeciej fali" politycznej akomodacji w latach Reagana i Busha, która doprowadziła do zniszczenia wielu wcześniejszych triumfów, aż do dnia dzisiejszego, w którym pierwsze oznaki odmłodzonego, gniewnego, wielokulturowego i zdecydowanie niegrzecznego ruchu na rzecz sprawiedliwości środowiskowej dają nową nadzieję na przyszłość.

Dowie przedstawia świeże spojrzenie na kształtowanie się amerykańskiej wyobraźni ekologicznej i bada jej historyczne imperatywy: inspiracje Thoreau, inicjatywy Johna Muira i Boba Marshalla, ogromny wpływ Rachel Carson, nowy grunt przełamany przez Dzień Ziemi w 1970 roku oraz antagonistów społecznych stworzonych w odpowiedzi, która osiągnęła punkt kulminacyjny wraz z wyborem Ronalda Reagana. Szczegółowo opisuje późniejszy ruch w kierunku uprzejmego, nieskutecznego aktywizmu ze strony głównych grup środowiskowych, charakteryzujący się udanymi wysiłkami na rzecz pozyskiwania funduszy i szeroką akceptacją społeczną, a także nowymi sojuszami z korporacyjnymi filantropami i biurokratami rządowymi, zwiększoną degradacją jakości środowiska i alienacją oddolnego wsparcia.

Dowie kończy inspirującym opisem bezkompromisowej "czwartej fali" amerykańskiego ekologizmu, która, jak przewiduje, osiągnie szczyt na początku następnego stulecia.