Opinie czytelników
Podsumowanie:Ten zbiór listów więziennych Nelsona Mandeli, skrupulatnie zbieranych przez dziesięć lat, oferuje głęboki wgląd w jego charakter i ewolucję moralną podczas 27 lat więzienia. Podczas gdy wielu uważa te listy za inspirujące i pięknie napisane, niektórzy krytycy twierdzą, że cenzura zmniejszyła ich głębię, kwestionując ich ogólny wpływ.
Zalety:Oferuje głęboki wgląd w charakter i rozwój moralny Nelsona Mandeli.
Wady:Pięknie napisane, z fascynującą emocjonalną głębią.
(na podstawie 38 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Prison Letters of Nelson Mandela
Zawartość książki:
Aresztowany w 1962 roku, gdy południowoafrykański reżim apartheidu zintensyfikował brutalną kampanię przeciwko przeciwnikom politycznym, czterdziestoczteroletni prawnik i działacz Afrykańskiego Kongresu Narodowego Nelson Mandela nie miał pojęcia, że spędzi kolejne dwadzieścia siedem lat w więzieniu. Podczas 10 052 dni spędzonych w więzieniu, przyszły przywódca Republiki Południowej Afryki napisał mnóstwo listów do nieugiętych władz więziennych, innych aktywistów, urzędników państwowych, a przede wszystkim do swojej odważnej żony Winnie i pięciorga dzieci. Teraz 255 z tych listów, z których wiele nigdy nie zostało opublikowanych, zapewnia wyjątkowy wgląd w to, jak Mandela zachował ducha wewnętrznego, żyjąc w niemal całkowitej izolacji, i jak angażował się w świat zewnętrzny, który stawał się coraz bardziej oburzony jego trudną sytuacją.
Zorganizowane chronologicznie i podzielone według czterech miejsc, w których był przetrzymywany jako skazany więzień, The Prison Letters of Nelson Mandela rozpoczyna się w lokalnym więzieniu w Pretorii, gdzie Mandela był przetrzymywany po procesie w 1962 roku. W 1964 roku Mandela został przewieziony do więzienia Robben Island, gdzie surową egzystencję rozjaśniały jedynie wizyty i listy od rodziny. Po osiemnastu latach Mandela został przeniesiony do więzienia Pollsmoor, dużego kompleksu na obrzeżach Kapsztadu z łóżkami i lepszym jedzeniem, ale gdzie on i czterech jego towarzyszy byli zamknięci w celi na dachu, z dala od reszty populacji więziennej. Ostatecznie Mandela został przewieziony do więzienia Victor Verster w 1988 roku, gdzie był przetrzymywany aż do zwolnienia 11 lutego 1990 roku.
Wraz z dołączonymi faksymiliami niektórych z jego rzeczywistych listów, ten przełomowy tom ujawnia, w jaki sposób Mandela, z wykształcenia prawnik, bronił praw człowieka więźniów. Ukazuje go jako kochającego ojca, który napisał do swojej córki: "Czasami chciałbym, aby nauka mogła wynaleźć cuda i sprawić, by moja córka otrzymała brakujące kartki urodzinowe i miała przyjemność wiedzieć, że jej tata ją kocha", mając świadomość, że zdjęcia i listy, które wysłał, po prostu zniknęły.
Jeszcze bardziej bolesne są listy napisane w 1969 roku, kiedy Mandela - któremu zabroniono uczestniczyć w pogrzebach matki i syna Thembi - został zredukowany do pocieszania członków rodziny za pośrednictwem korespondencji. Jednak to, co wyłania się z nich najmocniej, to niezachwiany optymizm Mandeli: "Honor należy do tych, którzy nigdy nie porzucają prawdy, nawet gdy sprawy wydają się mroczne i ponure, którzy próbują wciąż i wciąż, którzy nigdy nie zniechęcają się zniewagami, upokorzeniami, a nawet porażkami".
Niezależnie od tego, czy zapewnia niezachwiane wsparcie swojej również uwięzionej żonie, czy też nakreśla filozofię praw człowieka, która rezonuje dzisiaj, The Prison Letters of Nelson Mandela ujawnia heroizm człowieka, który odmówił kompromisu ze swoimi wartościami moralnymi w obliczu nadzwyczajnej kary. Ostatecznie listy te pozycjonują Mandelę jako jedną z najbardziej inspirujących postaci XX wieku.
Z Listów więziennych Nelsona Mandeli.
"Nowy świat zostanie zdobyty nie przez tych, którzy stoją z daleka ze złożonymi rękami, ale przez tych, którzy są na arenie, których szaty są rozdarte przez burze i których ciała są okaleczone w trakcie rywalizacji".
"Jestem przekonany, że powodzie osobistej katastrofy nigdy nie mogą utopić zdeterminowanego rewolucjonisty, ani też kumulacja nieszczęść, która towarzyszy tragedii, nie może go udusić".
"Mój szacunek dla istot ludzkich opiera się nie na kolorze skóry człowieka ani na władzy, którą może sprawować, ale wyłącznie na zasługach".
"Dobre pióro może również przypomnieć nam o najszczęśliwszych chwilach w naszym życiu, wnieść szlachetne idee do naszych domów, naszej krwi i naszych dusz. Może zmienić tragedię w nadzieję i zwycięstwo".
