Listy perskie

Opinie czytelników

Listy perskie Montesquieu to powieść epistolarna, która w humorystyczny i krytyczny sposób bada kulturowe spotkania dwóch perskich szlachciców, Usbeka i Rica, ze światem zachodnim w okresie oświecenia. Książka podkreśla szoki kulturowe, normy społeczne i satyrę polityczną, dzięki czemu jest fascynującą lekturą nawet wieki po jej publikacji.

Wnikliwa satyra na XVII-wieczne społeczeństwo, wciągający i dowcipny styl pisania, refleksje nad spotkaniami kulturowymi i tematami oświecenia, polecane ze względu na historyczne znaczenie i humor. Pozostaje ważnym dziełem dla tych, którzy studiują porównawcze prawo i kultury.

Niektóre tłumaczenia są przestarzałe i trudne do odczytania, co prowadzi do nieporozumień. Niektórzy czytelnicy uznali ją za nudną i wymagającą, co wskazuje, że może ona nie spodobać się każdemu.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Persian Letters

Zawartość książki:

Charles-Louis de Secondat, baron de La Br de et de Montesquieu (18 stycznia 1689 - 10 lutego 1755), powszechnie nazywany po prostu Montesquieu, był francuskim sędzią, literatem i filozofem politycznym.

Zasłynął z wyartykułowania teorii podziału władzy, która została wdrożona w wielu konstytucjach na całym świecie. Jest również znany z tego, że zrobił więcej niż jakikolwiek inny autor, aby zabezpieczyć miejsce słowa "despotyzm" w leksykonie politycznym. Jego anonimowo opublikowany w 1748 r. The Spirit of the Laws, który został dobrze przyjęty zarówno w Wielkiej Brytanii, jak i amerykańskich koloniach, wpłynął na Ojców Założycieli przy tworzeniu Konstytucji Stanów Zjednoczonych.

Listy perskie (fr. Lettres persanes) to dzieło literackie napisane w 1721 roku przez Montesquieu, opowiadające o doświadczeniach dwóch perskich szlachciców, Usbeka i Rica, którzy podróżują po Francji.

W 1711 roku Usbek opuszcza swój seraj w Isfahanie i wyrusza w długą podróż do Francji w towarzystwie swojego młodego przyjaciela Rica. Pozostawia za sobą pięć żon (Zashi, Z phis, Fatm, Z lis i Roxane) pod opieką wielu czarnych eunuchów, z których jeden jest głową lub pierwszym eunuchem. Podczas podróży i długiego pobytu w Paryżu (1712-1720), w listach wymienianych z przyjaciółmi i mułłami, komentują wiele aspektów zachodniego, chrześcijańskiego społeczeństwa, w szczególności francuską politykę i Maurów, kończąc na kąśliwej satyrze na System Johna Law. Z biegiem czasu w seraju pojawiają się różne zaburzenia, a począwszy od 1717 r. (List 139 147) sytuacja w seraju gwałtownie się pogarsza. Usbek nakazuje swojemu głównemu eunuchowi rozprawienie się, ale jego wiadomość nie dociera na czas, a bunt doprowadza do śmierci jego żon, w tym mściwego samobójstwa jego ulubionej, Roxane, i, jak się wydaje, większości eunuchów. (wikipedia.org)