Opinie czytelników
Podsumowanie:Ogólnie rzecz biorąc, książka oferuje dogłębną eksplorację interakcji Abrahama Lincolna z Sądem Najwyższym, podkreślając znaczenie różnych przełomowych spraw i zapewniając kompleksowe spojrzenie na kontekst historyczny i relacje polityczne, które ukształtowały tę erę.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i przystępna
⬤ kompleksowe omówienie Lincolna i Sądu Najwyższego
⬤ wnikliwa analiza ważnych spraw prawnych
⬤ humanizujące portrety sędziów
⬤ informacje dotyczące kontekstu historycznego i relacji rasowych
⬤ dogłębna eksploracja rozwoju Sądu Najwyższego i jego osobowości
⬤ satysfakcjonujące doświadczenie edukacyjne pomimo złożoności.
Wady:⬤ Książka może być trudna do przeczytania dla osób niezainteresowanych historią polityczną
⬤ niektóre sekcje mogą wydawać się zbyt szczegółowe lub techniczne
⬤ sporadyczne słownictwo może umniejszać przejrzystości.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Lincoln and the Court
Zawartość książki:
W skrupulatnie zbadanej i wciągająco napisanej narracji Brian McGinty ratuje historię Abrahama Lincolna i Sądu Najwyższego przed długim i niezasłużonym zaniedbaniem, opowiadając fascynującą historię relacji prezydenta z wojny secesyjnej z najwyższym trybunałem narodu i rolą, jaką odegrał w rozwiązywaniu bolesnych kwestii wywołanych przez konflikt.
Lincoln był, bardziej niż jakikolwiek inny prezydent w historii narodu, "prawniczym" prezydentem, weteranem tysięcy bitew sądowych, w których zwycięstwa zostały wygrane nie dzięki surowej sile lub przewadze liczebnej, ale dzięki odwołaniom do rozumu, cytowaniu precedensów i powoływaniu się na sprawiedliwość. Swoje prawie dwudziestopięcioletnie doświadczenie jako praktykujący prawnik wykorzystał w swoich prezydenckich obowiązkach, nominując sędziów Sądu Najwyższego, przewodnicząc poważnej reorganizacji systemu sądów federalnych i reagując na decyzje Sądu Najwyższego - niektóre z nich poważnie zagrażały sprawie Unii.
Wojna secesyjna była z jednej strony walką między konkurującymi ze sobą wizjami prawa konstytucyjnego, reprezentowanymi z jednej strony przez Lincolna, który upierał się, że Stany Zjednoczone są trwałą unią jednego narodu zjednoczonego "najwyższym prawem", a z drugiej strony przez argument Jeffersona Davisa, że Stany Zjednoczone są porozumieniem suwerennych stanów, których więzi prawne mogą zostać rozwiązane w dowolnym momencie i z dowolnego powodu, z zastrzeżeniem jedynie osądu rozwiązujących się stanów, że przyczyna rozwiązania była wystarczająca. Na przemian sprzeciwiając się i wspierany przez sędziów Sądu Najwyższego, Lincoln kierował rozdartym wojną narodem na czasami niepewnej, ale ostatecznie triumfalnej drodze do zwycięstwa, ratując Unię, uwalniając niewolników i zachowując Konstytucję dla przyszłych pokoleń.
