Lettin' Go: UFO w latach 80. i 90.

Opinie czytelników

Książka o historii muzyki UFO jest obowiązkową lekturą dla prawdziwych fanów, zapewniając szczegółowy wgląd w podróż zespołu przez lata 80. i 90. Chociaż jest to bardzo zabawne i pouczające, istnieją znaczące problemy z edycją, które mogą umniejszyć wrażenia z czytania dla niektórych.

⬤ Doskonała rozrywka dla fanów UFO i hard rocka.
⬤ Oferuje cenne spostrzeżenia i tło dla muzyki i występów zespołu.
⬤ Dobrze skonstruowana z formatem album-rozdział.
⬤ Zawiera wywiady, które dodają głębi narracji.
⬤ Pozytywny odbiór ze strony oddanych fanów.

⬤ Słaba edycja i dbałość o gramatykę sprawiają, że część książki jest trudna do przeczytania.
⬤ Wywiady są publikowane dosłownie bez edycji, co komplikuje zrozumienie.
⬤ Może nie przyciągnąć nowych fanów lub tych, którzy nie są jeszcze zaznajomieni z UFO.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że brakowało pewnych szczegółów historycznych lub zbytnio skupiono się na mniej istotnych tematach.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lettin' Go: UFO in the `80s & `90s

Zawartość książki:

Martin Popoff, autor ponad siedemdziesięciu książek o tematyce rockowej, po napisaniu w 2005 roku pierwszej w historii książki o UFO, zatytułowanej Shoot Out the Lights, znacznie rozszerzył i przeredagował materiał z późniejszych lat, przedstawiając nam Lettin' Go: UFO in the 80s & 90s. Popoff wprowadza do projektu nowe wywiady z kluczowymi członkami zespołu na przestrzeni dziesięcioleci, a także znaczną ilość nowych badań, aby zaoferować obecnie jedyną książkę skupiającą się na erze lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych zespołu, która była świadkiem ogromnych turbulencji w szeregach.

Wykorzystując swoją słynną metodę jednego albumu na rozdział, Popoff analizuje cały katalog z okresu zespołu, w którym początkowo Paul Chapman zastąpił odchodzącego Michaela Schenkera na albumach. No Place To Run, The Wild, the Willing and the Innocent, Mechanix i Making Contact.

Podróż prowadzi nas przez albumy po odejściu Chapmana i basisty Pete'a Waya i kończy się albumem Walk On Water z 1995 roku, na którym klasyczny skład ponownie się zjednoczył, a Schenker powrócił na gitarę, zanim sensacyjnie opuścił zespół po zaledwie czterech koncertach trasy wspierającej. W i wokół słynnej skrupulatnej analizy katalogu Popoffa, szukaj wielu rozmów o trasach koncertowych, ujawniania koszmarów związanych z biznesem zespołu i ostrzeżeń o tym, jak bliźniacze demony narkotyków i alkoholu mogą spowolnić postęp zespołu w drodze na szczyt.