Driven: Rush in the '90s and In the End"”

Opinie czytelników

Książka jest dobrze przyjętą ostatnią pozycją w trylogii Martina Popoffa o zespole Rush, oferującą głęboki wgląd w historię zespołu, szczególnie po odejściu Neila Pearta. Chociaż fani doceniają szczegółowość opowieści i emocjonalną głębię, niektórzy zauważają, że może ona zawierać powtarzające się informacje i mogłaby skorzystać na większym skupieniu się na niektórych aspektach podróży zespołu.

⬤ Dogłębne omówienie historii Rush
⬤ emocjonalne podejście do odejścia Neila Pearta
⬤ wciągająca i pouczająca
⬤ obowiązkowa lektura dla fanów Rush
⬤ spójna jakość z poprzednimi tomami
⬤ bogate szczegóły dotyczące albumów zespołu i procesów nagrywania.

⬤ Pewne powtarzające się informacje z wcześniejszych książek
⬤ niektóre rozdziały mogą nie trafić do wszystkich fanów
⬤ kilku czytelników uznało, że ostatni rozdział został napisany w pośpiechu
⬤ problemy z kondycją fizyczną zgłoszone przez jednego z recenzentów.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Driven: Rush in the '90s and In the End""

Zawartość książki:

Zakończenie ostatecznej biografii królów rock'n'rolla z Północy. Zawiera dwie kolorowe wkładki fotograficzne z odkrytymi zdjęciami zespołu.

„Pozycja obowiązkowa dla fanów Rush”. -- Library Journal o Anthem, pierwszej książce z trylogii Rush Across the Decades W tym zakończeniu swojej trylogii autorytatywnych książek o najbardziej ukochanym i odnoszącym sukcesy kanadyjskim zespole rockowym, Martin Popoff zabiera nas przez trzy dekady „życia na szczycie” dla Geddy'ego Lee, Alexa Lifesona i Neila Pearta z Rush.

Choć era ta rozpoczyna się od świetnie sprzedającego się Roll the Bones, na którym tłumy fanów wyprzedają międzynarodowe trasy koncertowe, to nie obyło się również bez niewyobrażalnej tragedii - Peart stracił córkę i żonę w ciągu dziesięciu miesięcy, a dwie dekady później sam zachorował na raka. Pomiędzy nimi znajduje się jednak wspaniały i rozdzierający serce album refleksji i żałoby, a także triumfalna podróż do Brazylii, wprowadzenie do Rock and Roll Hall of Fame i - niektórzy twierdzą, że zaskakująco - pierwszy w pełni koncepcyjny album zespołu, zamykający ogromną karierę naznaczoną uczciwością i idealizmem.