Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje zawierają zarówno pochwały, jak i krytyczne spojrzenie na książkę. Wielu czytelników docenia unikalną mieszankę psychoanalizy i narracji autora, humor i pomysłowe opowiadanie historii. Kilku krytyków uważa jednak, że książce brakuje spójności lub staje się ona zbyt dygresyjna.
Zalety:Czytelnicy chwalili książkę za jej oryginalność, humor, prowokujące do myślenia spostrzeżenia na tematy takie jak szaleństwo i godna śmierć oraz charakterystyczny styl autora. Wielu uznało ją za przyjemną lekturę i doceniło połączenie fikcji z rzeczywistością, nazywając ją pięknym i zapadającym w pamięć dziełem.
Wady:Niektórzy recenzenci zauważyli, że narracja wydawała się nieuporządkowana lub sprawiała wrażenie kompilacji przypadkowych pomysłów, co prowadziło do poczucia rozczarowania. Kilku z nich wspomniało również o skłonności autora do męskiej liczby pojedynczej, co utrudniało im pełne utożsamienie się z tekstem.
(na podstawie 29 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
La Mujer Loca / The Insane Woman
Zawartość książki:
Niepokojąca powieść. Nowe oblężenie rzeczywistości
„Millás ma zdolność widzenia tam, gdzie inni nie są w stanie nawet spojrzeć”. -César Coca, El Correo
„Język nie jest w naszych rękach, ale my jesteśmy w jego. I używa nas do dokręcania lub odkręcania śrub rzeczywistości, do przecinania przewodów świata”.
Julia pracuje w sklepie rybnym, jest zakochana w swoim szefie i mieszka w wynajętym pokoju w domu Serafína i Emérity, śmiertelnie chorej kobiety, która planuje swoją eutanazję. Ale przede wszystkim Julia ma dziwny i obsesyjny związek z gramatyką. W niektórych przypadkach słowa cierpiące na patologie wkradają się do jej pokoju, aby je leczyć; w innych wyimaginowani ludzie zaludniają jej głowę, zanim niespodziewanie staną się ciałem i krwią. I to przyciąga zainteresowanie Millása (innego Millása), który ostatecznie staje się częścią tej sztucznej rodziny zgromadzonej wokół Emérity w domu, który przypadkowo jest tym samym, w którym spędził część swojej młodości. Rzeczywistość nie musi wydawać się wiarygodna.
W środku bloku narracyjnego ten drugi Millás znajduje schronienie w pisaniu „Dziennika starości”, podczas gdy on debatuje między pisaniem o kobiecie zakłóconej przez język lub o istotnej decyzji Emérity, i kłóci się ze swoim psychoterapeutą o legalnych i nielegalnych powieściach, o prawdzie i iluzji oraz o rozproszonych granicach rzeczywistości. Ale rzeczywistość niech będzie przeklęta.
La mujer loca to powieść, która wydaje się budować i kwestionować samą siebie, gdy czytelnik porusza się po jej stronach, ale jest to również fałszywa autobiografia i fałszywy reportaż dziennikarski. Oryginalna, odmienna, pozbawiona uprzedzeń i przepełniona twórczą wizją wizja Juana José Millása lśni w tej genialnej fikcji napisanej z mistrzostwem i dużą dawką humoru.
OPIS EN ESPAÑOL
Niepokojąca powieść. Nowe oblężenie rzeczywistości.
Julia pracuje w sklepie rybnym, jest zakochana w swoim szefie i wynajmuje pokój w domu Serafína i Emérity. Emérita jest nieuleczalnie chorą pacjentką, która planuje swoją eutanazję. Ale przede wszystkim Julia ma dziwny i obsesyjny związek z gramatyką. Czasami słowa, które cierpią na patologie, zakradają się do jej sypialni, aby się leczyć; innym razem wyimaginowani ludzie zaludniają jej głowę, zanim, co zaskakujące, staną się ciałem i kością. A to wzbudza zainteresowanie Millása (innego Millása), który w końcu należy do tej sztucznej rodziny zgromadzonej wokół Emérity, w domu, który, jak na ironię, jest tym samym, w którym spędził część swojej młodości. Rzeczywistość nie musi wydawać się wiarygodna.
W środku pisarskiej blokady ten drugi Millás znajduje schronienie w pisaniu „Dziennika starości”; będąc rozdartym między pisaniem o kobiecie dręczonej przez język a ważną decyzją Emérity, dyskutuje ze swoim terapeutą o legalnych i nielegalnych powieściach, o tym, co prawdziwe i iluzoryczne oraz o rozmytych granicach tego, co rzeczywiste. Ale rzeczywistość może trafić szlag.
Obłąkana kobieta to powieść, która wydaje się kwestionować samą siebie, gdy czytelnik porusza się po jej stronach. Ale jest to również fałszywa autobiografia i fałszywa historia dziennikarska. Oryginalna i wyraźna perspektywa Juana José Millása, nieosądzająca i przepełniona kreatywnością, błyszczy w tym wspaniałym dziele fikcji, wykonanym z mistrzostwem i dużą dawką humoru.
