Krzesło łez

Opinie czytelników

Książka „Chair of Tears” Geralda Vizenora to złożona i gęsta powieść, która porusza tematy przetrwania rdzennych Amerykanów poprzez humor i ironię. Stanowi ona wymagające doświadczenie czytelnicze, które zachęca do głębokich przemyśleń i wymaga zrozumienia różnych teoretycznych podejść do rdzennej tożsamości i literatury. Czytelnicy z pewnym doświadczeniem w kulturze rdzennych Amerykanów mogą uznać tę książkę za satysfakcjonującą, podczas gdy ci bez wcześniejszej wiedzy mogą mieć trudności.

⬤ Zabawna i wciągająca lektura z ciekawymi pomysłami.
⬤ Oferuje złożoną eksplorację przetrwania rdzennych Amerykanów.
⬤ Unikalna perspektywa, która rzuca wyzwanie stereotypom w literaturze rdzennych Amerykanów.
⬤ Zachęca do głębokich przemyśleń i refleksji na temat rdzennej kultury i literatury.
⬤ Przezabawne sceny i dobre poczucie humoru w poważnych realiach.

⬤ Bardzo złożona i wymagająca, wymagająca uważnej lektury.
⬤ Może być myląca i przytłaczająca bez wcześniejszej wiedzy o kulturze rdzennych Amerykanów.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za gęstą i trudną do zrozumienia.
⬤ Nie nadaje się jako pierwszy kontakt z literaturą rdzennych Amerykanów dla nowicjuszy.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Chair of Tears

Zawartość książki:

Najlepsze historie tworzą tradycje, a ta powieść słynnego pisarza rdzennych Amerykanów Geralda Vizenora jest cudownym połączeniem opowieści o tricksterach i literackiej pomysłowości. Chair of Tears to zabawna, zadziorna, ironiczna i śmiertelnie poważna opowieść o świętych pozach, kulturowych pretensjach i znanych miejscach, od rezerwatów po uniwersytety. Powieść rozpoczyna się od hojnych opowieści o kapitanie Eighty, jego młodej żonie, geniuszu pokera o imieniu Quiver, oraz ich dzieciach i wnukach, którzy mieszkają na rustykalnej łodzi mieszkalnej.

Kapitan Shammer, niezwykły wnuk wychowany na łodzi mieszkalnej i bez formalnego wykształcenia, zostaje mianowany przewodniczącym niespokojnego wydziału studiów nad Indianami rdzennych Amerykanów na znanym uniwersytecie. Shammer jest naturalnym przedsiębiorcą i ironicznym showmanem w tradycji opowieści o tricksterach. Na pierwsze spotkanie wydziału przybywa ubrany w mundur gen. George'a Armstronga Custera. Rdzenni studenci świętują przekształcenie wydziału w akademicki salon pokera i kasyno oraz paniczną stację radiową. Najbardziej sensacyjnym przedsięwzięciem jest szkolenie służbowych kundli do wykrywania braku ironii.

Nieodparta powieść o oryginalnych pomysłach, Chair of Tears trafia w sedno pytań o politykę tożsamości, wielokulturowość, pedanterię i cnoty na czasie.