Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 12 głosach.
The Edges of Fiction
Tym, co odróżnia fikcję od zwykłego doświadczenia, nie jest brak rzeczywistości, ale nadmiar racjonalności - taka była teza Poetyki Arystotelesa. Racjonalność fikcji polega na tym, że pozory są odwrócone. Fikcja obala zwykły bieg wydarzeń, które następują jedno po drugim, starając się pokazać, w jaki sposób pojawia się nieoczekiwane, szczęście przekształca się w nieszczęście, a ignorancja w wiedzę.
W epoce nowożytnej, twierdzi Ranci, ta fikcyjna racjonalność została rozwinięta na nowe sposoby. Nauki społeczne rozszerzyły model powiązań przyczynowych na wszystkie sfery ludzkiego działania, starając się pokazać nam, jak przyczyny wywołują swoje skutki poprzez odwrócenie pozorów i oczekiwań. Literatura obrała przeciwną ścieżkę. Zamiast demokratyzować fikcyjną racjonalność, aby włączyć całą ludzką aktywność do świata racjonalnej wiedzy, zniszczyła jej zasady, znosząc ograniczenia, które ograniczały rzeczywistość charakterystyczną dla fikcji. Dostosowała się do rytmu codziennego życia i zgłębiła moc "przypadkowej chwili", w której skondensowane jest całe życie.
W jawnych fikcjach literackich, jak również w jawnych fikcjach polityki, nauk społecznych czy dziennikarstwa, główne pytanie jest takie samo: jak skonstruować postrzegalne formy wspólnego świata. Od Stendhala do Jo o Guimar es Rosy i od Marksa do Sebalda, poprzez Balzaca, Poego, Maupassanta, Prousta, Rilkego, Conrada, Auerbacha, Faulknera i kilku innych, ta książka bada te konstrukcje i rzuca nowe światło na konstytutywny ruch nowoczesnej fikcji, ruch, który przesunął jej środek ciężkości z tradycyjnego rdzenia w kierunku tych krawędzi, w których fikcja zostaje skonfrontowana z jej możliwym odwołaniem.
