Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Aesthetics and Its Discontents
Jeszcze wczoraj estetykę oskarżano o ukrywanie kulturowych gier społecznej dystynkcji. Teraz uważa się ją za pasożytniczy dyskurs, od którego należy uwolnić praktyki artystyczne.
Ale estetyka nie jest dyskursem. To historyczny reżim identyfikacji sztuki. Reżim ten jest paradoksalny, ponieważ zakłada autonomię sztuki tylko za cenę zniesienia granic oddzielających jej praktyki i przedmioty od tych z życia codziennego oraz uczynienia ze swobodnej estetycznej gry obietnicy nowej rewolucji.
Estetyka nie jest polityką przez przypadek, ale w swej istocie. Ale polityka ta działa w nierozwiązanym napięciu między dwiema przeciwstawnymi formami polityki: pierwsza polega na przekształcaniu sztuki w formy życia zbiorowego, druga na zachowaniu przed wszelkimi formami bojowego lub komercyjnego kompromisu autonomii, która czyni ją obietnicą emancypacji.
To konstytutywne napięcie rzuca światło na paradoksy i transformacje sztuki krytycznej. Pozwala również zrozumieć, dlaczego dzisiejsze wezwania do uwolnienia sztuki od estetyki są błędne i prowadzą do stłumienia zarówno estetyki, jak i polityki w etyce.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)