Ocena:
The Edge of the Unknown, autorstwa Sir Arthura Conan Doyle'a, zgłębia tematy metafizyczne i obronę spirytyzmu przez autora, oferując wgląd w jego przekonania ukształtowane przez osobiste doświadczenia. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają ją za prowokującą do myślenia i pouczającą, inni krytykują ją jako nudną i pozbawioną przekonujących argumentów.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i prowokująca do myślenia dla osób zainteresowanych metafizyką
⬤ oferuje wgląd w spirytyzm i osobiste przekonania
⬤ odzwierciedla zainteresowanie Conan Doyle'a zjawiskami paranormalnymi po osobistej stracie.
⬤ Uważana za nudną i nieco przestarzałą
⬤ brakuje przekonujących argumentów na rzecz spirytyzmu
⬤ nie dostarcza wciągającej tajemnicy typowej dla dzieł Conan Doyle'a
⬤ postrzegana przez niektórych czytelników jako sucha i nieciekawa.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
The Edge of the Unknown
Mały, solidny żelazny zbiornik był wypełniony wodą po brzegi. Z boku umieszczono mężczyznę, a woda całkowicie zakryła jego ciało. Nad nim znajdowała się żelazna pokrywa z trzema zatrzaskami i zszywkami. Ciało zostało zanurzone... a zegar zaczął odliczać przerażające sekundy. W mniej niż półtorej minuty pochowany mężczyzna stał spokojnie na zewnątrz zbiornika, wciąż ociekając - zamki nie zostały dotknięte, pokrywa była nadal zabezpieczona. Po raz kolejny wielki Harry Houdini wprawił w zakłopotanie naukowców i publiczność, uciekając przed pewną śmiercią!
Jak to możliwe, że człowiek, nawet największy magik na świecie, przetrwał taką próbę? Jego przyjaciel, Sir Arthur Conan Doyle, uważał, że odpowiedź może leżeć w spirytyzmie. I w The Edge of the Unknown Sir Arthur przedstawia zdumiewające dowody na to, że jego teoria była poprawna!
Moce „nadprzyrodzone” Houdinisa stanowiły tylko jeden z obszarów, na którym znany mistrz pracy detektywistycznej skupił swoją krytyczną uwagę. Tutaj Sir Arthur opisuje w ekscytujących szczegółach wszystko, co odkrył w ciągu kilku dekad psychicznego śledztwa.
Ponieważ Conan Doyle przez wiele lat był przekonany, że zjawiska „psychiczne” można wytłumaczyć prawami natury, był twardym sceptykiem, którego nie dało się zbałamucić. Czytelnik znajdzie więc jego zeznania szczególnie przekonujące - obejmujące media, których ciała wytwarzają ektoplazmę; dziwne prorocze sny; seanse z „duchami” Lenina, Oscara Wilde'a, Dickensa i innych sławnych ludzi.
Jednak najbardziej zdumiewającym i rozstrzygającym dowodem jest osobiste doświadczenie Sir Arthura ze zjawiskami parapsychicznymi, które tak długo kwestionował. Fakt, że rzeczywiście widział i słyszał manifestacje duchów - przy kilku okazjach - jest najlepszą rekomendacją dla każdego, kto ma jakiekolwiek wątpliwości, aby przeczytać tę bardzo ważną książkę!
