Konstantyn kontra Chrystus

Opinie czytelników

Książka „Constantine Verses Christ” autorstwa Alistaira Lee analizuje postać Konstantyna i konsekwencje jego działań dla chrześcijaństwa i kształtowania się syntezy konstantyńskiej. Autor argumentuje, że przyjęcie chrześcijaństwa przez Konstantyna było bardziej motywowane politycznie niż prawdziwą wiarą, co doprowadziło do negatywnych konsekwencji dla Kościoła. Chociaż jego argumentacja jest przekonująca, niektóre krytyki koncentrują się na selektywnym wykorzystaniu źródeł przez autora.

Autor przedstawia prowokującą do myślenia tezę, która podważa tradycyjne poglądy na temat relacji Konstantyna z chrześcijaństwem. Wykorzystanie oryginalnych źródeł, w szczególności Euzebiusza, dodaje głębi analizie. Książka zachęca czytelników do ponownego rozważenia implikacji syntezy konstantyńskiej i jej długoterminowych skutków dla Kościoła.

Selektywne odrzucenie przez autora niektórych zapisów historycznych może osłabić jego argumentację, prowadząc do potencjalnych uprzedzeń w interpretacji dowodów. Niektórzy mogą uznać, że teza jest zbyt daleko posunięta, a czasami brakuje jej solidnego wsparcia.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Constantine versus Christ

Zawartość książki:

Tematem tej książki jest polityka i religia, relacja między Konstantynem a chrześcijaństwem. Za panowania cesarza Konstantyna wydarzyło się coś, co zmieniło zarówno politykę, jak i religię w Europie, a każdy, kto chce zrozumieć współczesne chrześcijaństwo, musi przeanalizować tę transformację i jej konsekwencje.

Panowanie Konstantyna jest pamiętane jako zwycięstwo chrześcijaństwa nad Imperium Rzymskim; podtytuł książki wskazuje na bardziej złowieszczą ocenę: triumf ideologii. Dzięki starannej analizie źródeł dr Kee dowodzi, że Konstantyn nie był w rzeczywistości chrześcijaninem, a znakiem, pod którym dokonał podboju, nie był krzyż Chrystusa, ale symbol polityczny jego własnego autorstwa. To jednak dopiero początek historii.

Dla Konstantyna religia była częścią imperialnej strategii, a druga część tej książki pokazuje właśnie, jaka była ta strategia. Oto rozwój, który oznacza przejście do kolejnego etapu, sposób, w jaki wykorzystując chrześcijaństwo do własnych celów, Konstantyn przekształcił je w coś zupełnie innego.

Konstantyn, argumentuje dr Kee, wraz ze swoim biografem i panegirystą Euzebiuszem, zdołał zastąpić normy Chrystusa i wczesnego Kościoła normami ideologii imperialnej. Wcześniej uważano, że Konstantyn był chrześcijaninem nie dlatego, że to, w co wierzył, było chrześcijańskie, ale dlatego, że to, w co wierzył, zostało nazwane chrześcijańskim.

A to oznacza triumf ideologii.