Konstancjusz III: stracona nadzieja Rzymu

Opinie czytelników

Książka oferuje szczegółową eksplorację Konstancjusza III i kontekstu początku V wieku, ale niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej głębi w niektórych obszarach.

Bardzo pouczająca i czytelna, zwłaszcza w połączeniu z wcześniejszymi książkami autora. Zapewnia dobrą narrację o panowaniu Honoriusza i kontekście historycznym wokół Konstancjusza III. Polecana dla osób zainteresowanych późniejszym Imperium.

Czasami nieco zagmatwany styl pisania, niewystarczająco dogłębne informacje do pełnej biografii, a mapy mogą się powtarzać lub brakować przydatnych legend.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Constantius III: Rome's Lost Hope

Zawartość książki:

Konstancjusz to ważna, choć niemal zapomniana postać. Na pierwszy plan wysunął się około 410 r., gdy został mianowany Magister Militum (Mistrzem Wojsk) Honoriusza, młodego cesarza Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego. Jego poprzednik, Stilicho, został zamordowany przez własne wojska, a znaczna część Galii i Hispanii została opanowana przez barbarzyńców lub uzurpatorów.

Konstancjusz jeden po drugim eliminował uzurpatorów i pokonywał lub godził się z różnymi grupami najeźdźców. Najbardziej znaną decyzją, która miała daleko idące konsekwencje, było pozwolenie Wizygotom na osiedlenie się w Galii w zamian za ich pomoc w pokonaniu Wandalów i Alanów, którzy zajęli część Hispanii.

Konstancjusz poślubił siostrę Honoriusza i ostatecznie został ogłoszony jego współcesarzem. Jednak cesarz wschodniorzymski, bratanek Honoriusza, odmówił przyjęcia jego nominacji, a Konstancjusz przygotowywał wyprawę wojskową, aby wyegzekwować to uznanie, gdy zmarł nagle, będąc cesarzem zaledwie przez siedem miesięcy. Ian Hughes rozważa jego karierę, oceniając jego działania w kontekście trudnej sytuacji, którą odziedziczył.