Konserwatywny internacjonalizm: Uzbrojona dyplomacja pod rządami Jeffersona, Polka, Trumana i Reagana

Opinie czytelników

Książka przedstawia nowe ramy teoretyczne zwane konserwatywnym internacjonalizmem, które łączą historyczne przykłady amerykańskiej polityki zagranicznej z wezwaniem do wyważonego podejścia do dyplomacji i działań wojskowych. Odnosi się do niedociągnięć istniejących paradygmatów stosunków międzynarodowych i ma na celu wpłynięcie na obecne i przyszłe dyskusje na temat polityki zagranicznej.

⬤ Przełomowa teoria, która wzbogaca dyskurs stosunków międzynarodowych.
⬤ Dobrze zbadana i poparta historycznie, szczególnie poprzez działania prezydentów Jeffersona, Polka, Trumana i Reagana.
⬤ Oferuje dwupartyjną perspektywę.
⬤ Przystępna i wartościowa zarówno dla nowych studentów, jak i doświadczonych badaczy stosunków międzynarodowych.
⬤ Angażuje się we współczesne debaty na temat polityki zagranicznej, czyniąc ją istotną i aktualną.

⬤ Pewne uwagi krytyczne dotyczące użytych przykładów historycznych i ich przydatności do poparcia teorii.
⬤ Twierdzenie autora o pokojowej interakcji państw demokratycznych nie jest powszechnie akceptowane.
⬤ Teoretyczne podstawy mogą nadmiernie upraszczać złożone relacje międzynarodowe.
⬤ Brak przekonującej reprezentacji w niektórych przypadkach historycznych podważa argumentację.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Conservative Internationalism: Armed Diplomacy Under Jefferson, Polk, Truman, and Reagan

Zawartość książki:

Ponowna analiza przeładowanej tradycji amerykańskiej polityki zagranicznej i jej znaczenia dla dzisiejszej polityki globalnej.

Debaty na temat amerykańskiej polityki zagranicznej obracały się wokół trzech głównych tradycji - liberalnego internacjonalizmu, realizmu i nacjonalizmu. W tej książce wybitny politolog Henry Nau zagłębia się w czwartą, pomijaną tradycję polityki zagranicznej, którą nazywa "konserwatywnym internacjonalizmem". Podejście to szerzy wolność, jak liberalny internacjonalizm; dyplomację zbrojną, jak realizm; i zachowuje suwerenność narodową, jak nacjonalizm. Jego celem jest świat ograniczonego rządu lub niezależnych "siostrzanych republik", a nie świat koncertów wielkich mocarstw czy scentralizowanych instytucji międzynarodowych.

Nau bada konserwatywny internacjonalizm w polityce zagranicznej Thomasa Jeffersona, Jamesa Polka, Harry'ego Trumana i Ronalda Reagana. Prezydenci ci zrobili więcej niż ktokolwiek inny, aby poszerzyć łuk wolności za pomocą zręcznego połączenia siły, dyplomacji i kompromisu. Od czasów Reagana, prezydenci wahali się pomiędzy głównymi tradycjami, przesadzając za rządów Busha, a teraz wycofując się za rządów Obamy. Nau pokazuje, że konserwatywny internacjonalizm oferuje alternatywną drogę. Dąży do wolności, ale nie wszędzie, priorytetowo traktując sytuacje, które graniczą z istniejącymi wolnymi krajami - na przykład Turcją, a nie Irakiem. Używa mniejszej siły na wczesnym etapie, aby wpłynąć na negocjacje, zamiast większej siły później, gdy negocjacje zawiodą. I osiąga kompromisy w odpowiednim czasie, aby spieniężyć wojskową dźwignię i utrzymać poparcie społeczne.

Przełomowe odrodzenie zaniedbanej tradycji polityki zagranicznej, konserwatywny internacjonalizm, pokazuje, w jaki sposób Stany Zjednoczone mogą skutecznie utrzymać globalne przywództwo, szanując ograniczenia woli publicznej i zasobów materialnych.