Koniec zwyczajności

Opinie czytelników

Książka, będąca kontynuacją „Trzech kwietniowych dni”, otrzymała mieszane recenzje, podkreślające jej wciągające postacie, intrygującą fabułę i szybkie tempo. Podczas gdy niektórzy czytelnicy docenili eksplorację inżynierii genetycznej i biotechnologii, inni uznali, że brakuje jej głębi i spójności w porównaniu z pierwszą częścią.

Wciągające postacie i szybkie tempo fabuły. Czytelnikom spodobała się kreatywność otaczająca biotechnologię i manipulacje genetyczne, a niektórzy uznali książkę za prowokującą do myślenia i zabawną. Zwrócono również uwagę na dobrze napisaną narrację i przyjemną dynamikę postaci.

Niektórzy czytelnicy uważali, że nie dorównuje ona pierwszej książce, uznając ją za zbyt prostą lub pozbawioną głębi. Pojawiły się skargi dotyczące tonu i nierozróżnialnych narratorów, a także kilka opisujących ją jako nieletnią lub słabo napisaną. Ponadto niektórzy oczekiwali bardziej dogłębnej eksploracji tematów związanych z manipulacjami genetycznymi.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The End of Ordinary

Zawartość książki:

Drew Bergen jest inżynierem. Buduje żywe istoty, jeden gen na raz. Jest też trochę głupkiem. Sześć lat po Głupiej Wojnie - krwawym, nierozstrzygniętym starciu między Inżynierami a Niezmienionymi - to niebezpieczna kombinacja. Hannah to największy projekt Drew, zmodyfikowany in utero tak, by był czymś więcej niż człowiekiem. Jest także jego córką.

Drew pracuje teraz nad nowym projektem. Uważa, że jego zespół opracowuje nową odmianę kukurydzy, ale koleżanka z klasy Hannah i jej tajemniczy towarzysz nie zgadzają się z tym. Uważają, że Drew przygotowuje koniec świata. Kiedy jeden z członków zespołu Drew znika, zaczyna on podejrzewać, że mogą mieć rację. Wkrótce wszyscy znajdują się daleko ponad ich głowami, polują na nich korporacyjne zbiry i rządowi agenci, a na szali leżą miliony istnień ludzkich.

Energiczny i kąśliwie satyryczny The End of Ordinary to trzymający w napięciu thriller bliskiej przyszłości, który zadaje ważne pytanie: jeśli nie możemy się dogadać, gdy nasze różnice są ledwo głębokie, co się stanie, gdy sięgną one aż do kości?