Koniec postępu: Dekolonizacja normatywnych podstaw teorii krytycznej

Opinie czytelników

Książka przedstawia krytyczną analizę kolonializmu i nowoczesności, argumentując przeciwko ocenianiu społeczeństw ściśle według europejskich standardów. Chociaż jest chwalona za pasję i dobrze uargumentowane punkty, niektórzy recenzenci uważają, że brakuje jej uwagi na aspiracje krajów rozwijających się.

Książka jest pięknie uargumentowana, pełna pasji i stanowi bogate studium Foucaulta i teoretyków Szkoły Frankfurckiej. Jest uważana za wiodącą i transformacyjną w dziedzinie studiów postkolonialnych, skutecznie krytykując eurocentryczne epistemologie i oferując głębokie spojrzenie na dekolonizację.

Niektórzy recenzenci uważają, że autorka pomija obecne aspiracje krajów rozwijających się do modernizacji, co może podważać stosowalność jej argumentów. Istnieje obawa, że bez uznania tych pragnień, kompleksowa ścieżka rozwoju dla globalnego społeczeństwa pozostaje niejasna.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The End of Progress: Decolonizing the Normative Foundations of Critical Theory

Zawartość książki:

Podczas gdy teoretycy postkolonialni i dekolonialni całkowicie obalili ideę postępu historycznego jako eurocentryczny, imperialistyczny i neokolonialny fałsz, wielu najwybitniejszych współczesnych myślicieli związanych ze Szkołą Frankfurcką - Jurgen Habermas, Axel Honneth i Rainer Forst - broniło idei postępu, rozwoju i nowoczesności, a nawet uczyniło takie idee kluczowymi dla swoich normatywnych roszczeń.

Czy cel szkoły frankfurckiej, jakim jest radykalna zmiana społeczna, może przetrwać tę krytykę? I jak wyglądałaby zdekolonizowana teoria krytyczna? Amy Allen rozbija teorię krytyczną od wewnątrz, rezygnując z progresywnego odczytywania historii, zachowując jednocześnie pojęcie postępu jako imperatywu politycznego, tak wymownie bronionego przez Adorno. Teoria krytyczna, według Allen, jest najlepszym zasobem, jaki mamy do osiągnięcia emancypacyjnych celów społecznych.

Wyobrażając sobie na nowo zdekolonizowaną teorię krytyczną po zakończeniu postępu, Allen ratuje ją od zapomnienia i daje jej przyszłość.