Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Color, Communism and Common Sense” autorstwa Manninga Johnsona jest podkreślana przez czytelników jako pouczające i wartościowe badanie manipulacji czarną społecznością przez komunistyczne agendy i jest zalecana jako niezbędna lektura do zrozumienia współczesnych kwestii rasowych i dynamiki politycznej w Ameryce. Krytyka koncentruje się jednak głównie na niskiej jakości wydania drukowanego i potencjalnie kontrowersyjnej naturze jego treści, co niektórzy czytelnicy uważają za niepokojące.
Zalety:⬤ Zawiera ważne historyczne spostrzeżenia na temat manipulacji czarnoskórymi Amerykanami przez organizacje komunistyczne.
⬤ Dobrze napisana i przystępna; wielu recenzentów uznało ją za łatwą w odbiorze.
⬤ Postrzegana jako niezwykle istotna dla dzisiejszych kwestii społecznych i rasowych w Ameryce.
⬤ Uznawana za lekturę obowiązkową zarówno dla czarnoskórych społeczności, jak i szerszej publiczności, aby zrozumieć podstawowe motywacje i programy społeczne.
⬤ Niektórzy recenzenci doceniają wewnętrzną perspektywę byłego komunisty i rewelacje na temat strategii politycznych.
Wady:⬤ Wielu czytelników zgłaszało słabą jakość druku obecnego wydania, wskazując, że wydaje się być kserokopią.
⬤ Treść może być polaryzująca i może nie zostać dobrze przyjęta przez wszystkich odbiorców, szczególnie tych o różnych przekonaniach politycznych.
⬤ Niektórzy mogą uznać perspektywy i argumenty za niepokojące lub trudne do zaakceptowania, zwłaszcza w odniesieniu do tematów takich jak ruch na rzecz praw obywatelskich i współczesne ruchy polityczne.
(na podstawie 126 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Color, Communism and Common Sense
Zawartość książki:
Oto historia pewnego czarnoskórego amerykańskiego komunisty, który rozczarował się komunizmem i napisał tę ostrzegawczą opowieść o niebezpieczeństwach swojego doświadczenia. Według autora: „Dziesięć lat pracowałem na rzecz komunizmu.
Byłem oddanym „towarzyszem”. Wszystkie moje talenty i wysiłki były gorliwie wykorzystywane, aby doprowadzić do triumfu komunizmu w Ameryce i na całym świecie. Dla mnie koniec kapitalizmu oznaczał początek niekończącego się okresu obfitości, pokoju, dobrobytu i powszechnego braterstwa.
Wszystkie różnice i konflikty rasowe i klasowe skończyłyby się na zawsze po likwidacji kapitalistów, ich rządu i ich zwolenników... Niewiele zdawałem sobie sprawę, dopóki nie zostałem głęboko wplątany w czerwoną konspirację, że słuszne i pozorne żale są wykorzystywane do przekształcenia idealizmu w zimną i bezwzględną broń przeciwko systemowi kapitalistycznemu - że jest to cel, do którego zmierzają wszystkie komunistyczne wysiłki wśród Murzynów.
Rzeczywiście, wstąpiłem do czerwonej konspiracji w próżnym przekonaniu, że jest to droga do „nowego, lepszego i lepszego” światowego systemu społecznego. Dziesięć lat później, całkowicie rozczarowany, porzuciłem komunizm”.
Z przedmowy.
